Jak wiadomo nasze myśli i emocje odzwierciedlają się w ciele. Nasza postawa, napięcie mięśni wpływają na samopoczucie. Zaraz po otrzymaniu informacji o śmierci bliskiej osoby często odczuwamy przyśpieszone bicie serca, mdłości, ścisk w żołądku. Gdy mięśnie stale są napięte, mogą pojawiać się bóle, skurcze lub sztywność. Film konkursowy, stworzony przez uczniów klasy 1d LO 83 na Szkolny Festiwal Kultury "Emilian", organizowany przez Liceum Ogólnokształcące nr 83 im.Emiliana Jest to wyrażenie w słowach żalu i współczucia po śmierci bliskiej osoby.Śmierć ojca jest zawsze dotkliwym ciosem. Naszym naturalnym zachowaniem jest chęć pocieszenia naszych bliskich. W jaki sposób to zrobić? Można na przykład wysłać kondolencje, w których zapewnimy o swoim wsparciu. Sprawdź kondolencje z powodu śmierci ojca. Żałoba to skomplikowany proces psychologiczny, który prowadzi do zaakceptowania śmierci bliskiej osoby i przystosowania się do życia bez niej. Jego przebieg może być różny u różnych osób – wpływają na niego między innymi wiek, cechy osobowości, sposób reagowania na stres, typ relacji z osobą zmarłą czy powód jej odejścia. Śnienie o śmierci bliskiej Ci osoby oznacza, że nie nadałeś wartości temu, co czyni Twoje życie wyjątkowym. Jeśli znajomy w twoim śnie jest kimś bliskim, oznacza to, że Musisz zwracać większą uwagę na to, co sprawia, że Twoje dni są inne. Śmierć jest nieodłącznym elementem naszego życia. Codziennie dookoła nas zdarzają się różne wypadki, choroby, zdarzenia losowe, w wyniku których ludzie umierają. Jednak utrata bliskiej osoby dotyka nas w sposób szczególny. Jest to bardzo trudne doświadczenie, które niewątpliwie wpływa na nas i kształtuje naszą psychikę. Ze śmiercią związane jest pojęcie żałoby yeqw. Ktoś tutaj był i był, a potem nagle zniknął i uporczywie go nie ma 1 listopada 2015 Nigdy nie ma dobrego momentu na pożegnanie bliskich, ale zawsze jest dobry czas, żeby otulić ich myślami. Przechodniu, zatrzymaj się na chwilę i wspomnij… Bliskie odejścia Na odejście bliskich nie można się przygotować. Śmierć zawsze jest nie na miejscu i zawsze nie w porę – za szybko, za rano, za nagle. Dopada po pracy, przed kąpielą, po obiedzie. Przychodzi w czwartek, a przecież mogłaby w sobotę. Nie pyta, nie uprzedza, nie dyskutuje. Przychodzi i zostawia ból. Ból, który ukoić mogą tylko wspomnienia. Ulotne chwile Spieszmy się kochać ludzi. Nie odkładajmy spotkań, bo za daleko, za późno, za często. Nie szczędźmy ciepłych słów przyjaciołom, braciom, ciociom. Nie zapominajmy mówić dziękuję, przepraszam, kocham. Nie bójmy się tulić, całować, uśmiechać. Nie kryjmy czułości, tęsknoty, troski. Nie wstydźmy się uczuć i bliskich relacji. Bądźmy dla siebie lepsi i celebrujmy wspólnie spędzane chwile. Żyjmy tak, żeby było kogo wspominać. Bo na końcu liczy się człowiek. Myśli wciąż żywe Nie chodzi o to, żeby się smucić. Wspomnienia to dar – łączą nas tu na dole z tymi tam na górze. Koją ból, przywołują uśmiech, potrafią czynić cuda. Pielęgnujmy je, przywołując w myślach bliskich naszym sercom, szczególnie w takie dni jak dziś. Tulmy mocno w myślach tych już nieobecnych – rodziców, dziadków, sąsiadów, kolegów z klasy, znajomych z widzenia. Nic tak nie skłania do refleksji jak słowa. Polecam Wam kilka wybranych cytatów o życiu, przemijaniu, śmierci i o nas. Niech wspomnienie bliskich dotyka Was nie tylko od święta. […] naj­bar­dziej kocha­my tych ludzi, te spra­wy i te rzeczy, od których bieg życia każe nam od­chodzić – nieraz na zawsze. – Marek Hłasko Najważniejsze we wspomnieniach jest to, żeby mieć się gdzie zatrzymać i tam je wspominać. – Terry Prachett Nie ból jest najgorszy w posiadaniu wspomnień, ale samotność. Wspomnieniami trzeba się dzielić. – Lois Lowry Wspomnienia ogrzewają człowieka od środka. Ale jednocześnie siekają go gwałtownie na kawałki. – Haruki Murakami Gdyby śmierci nie było nikt z nas by już nie żył. Przemijamy jak wszystko by w ten sposób przetrwać. – Jan Twardowski Czy to nie ab­surdal­ne, że wspom­nienia o dob­rych cza­sach o wiele częściej dop­ro­wadzają do łez, niż wspom­nienia o tych złych? – Walter Moers Wspomnienie jest formą spotkania. – Khalil Gibran A może jes­teśmy je­dynie czyimś wspomnieniem? – Stanisław Jerzy Lec Można oczy zam­knąć na rzeczy­wis­tość, ale nie na wspomnienia. – Stanisław Jerzy Lec Cza­sami wspom­nienie śmier­ci trwa znacznie dłużej niż wspom­nienie życia, które śmierć zabrała. – Arundhati Roy Świat cały nie zdoła nas po­konać, gu­bimy się jed­nak sa­mi przez zbyt moc­ne prag­nienie rzeczy, których nie po­siada­my – i przez zbyt upor­czy­we życie wspomnieniami! – Edward Stachura Przechowujemy stare czasy. Przechowujemy stare wydania osób, które nas opuściły. My sami jesteśmy takim starym wydaniem, pod skórą, pod warstwą zmarszczek, doświadczenia, śmiechu. Tam jesteśmy jeszcze dawnymi osobami. Dawnym dzieckiem, dawną kochanką, dawną córką… – Nina George Liczy się każda chwila, którą można spędzić z bliskimi – póki jeszcze są tutaj. Za chwilę będzie za późno. Tak mało czasu zostało. Za mało, za mało czasu, żeby z każdym porozmawiać, żeby odpowiedzieć na całą tę miłość, żeby ogarnąć wszystkie te potrzeby, żeby zadbać o każdego, kto tego potrzebuje… – Małgorzata Musierowicz Pamiętaj, w naszym życiu usiłujemy robić tylko dwie rzeczy: zniweczyć upływ czasu i przywrócić zmarłych do życia. – Mark Helprin Dopiero żyć zaczniesz, gdy umrzesz kochając. – Jan Twardowski Boże, jak ja nienawidzę swojej rodziny, tych ludzi, których sobie nie wybierałam do pokochania, a i tak kocham. – Anne Enright Czasu spędzonego z tymi, których kochamy, nigdy nie jest za dużo. – Claudia Gray Trzeba to mówić bliskim i to często. Nie można nic odkładać na później. Życie potrafi nas zaskoczyć w najmniej oczekiwanym momencie, dlatego nie warto gromadzić dobrych słów w sobie. – Monika A. Oleksa Piekło – to inni ludzie. Tak powiedział ktoś, nie pomyślawszy. Bo inni ludzie – to raj. Inni ludzie, dokładniej ci, o których chodzi, to strzała w klatce piersiowej, która otumania, ale jeśli ją wyciągniesz – umrzesz. – Taras Prochaśko Dobrze gotuj, dobrze jedz i rozmawiaj z ludźmi, którzy są w twoim życiu ważni. – Marlena de Blasi Zadziwiające jak osądzamy bliskich, nie zdając sobie sprawy z podłości naszego lekceważenia, dopóki ich nam nie zabraknie, dopóki nie zabiorą ich nam. Zabierają, bo nigdy do nas nie należeli… – Carlos Ruiz Zafon Patrzę na ludzi stojących w kolejce do kasy i zastanawiam się, czy wracają do domu, czy też wyjeżdżają od swoich bliskich. Bo nie ma innych podróży. Stajemy się dziwnymi uchodźcami, którzy uciekają od własnej krwi albo ku niej; pulsują w tę i z powrotem w upiornych żyłach oplatających świat motkiem krwi. – Anne Enright Przyjaciele moi i przyjaciółki! Nie odkładajcie na później ani piosenek, ani egzaminów, ani dentysty, a przede wszystkim nie odkładajcie na później miłości. Nie mówcie jej „przyjdź jutro, przyjdź pojutrze, dziś nie mam dla ciebie czasu”. Bo może się zdarzyć, że otworzysz drzwi, a tam stoi zziębnięta staruszka i mówi „Przepraszam, musiałam pomylić adres…” I pstryk, iskierka gaśnie. – Agnieszka Osiecka Czy wszys­tko po­zos­ta­nie tak sa­mo, kiedy mnie już nie będzie? Czy książki od­wykną od do­tyku moich rąk, czy suk­nie za­pomną o za­pachu mo­jego ciała? A ludzie? Przez chwilę będą mówić o mnie, będą dzi­wić się mo­jej śmier­ci – zapomną. Nie łudźmy się, przy­jacielu, ludzie pog­rze­bią nas w pa­mięci równie szyb­ko, jak pog­rze­bią w ziemi nasze ciała. Nasz ból, nasza miłość, wszys­tkie nasze prag­nienia odejdą ra­zem z na­mi i nie zos­ta­nie po nich na­wet pus­te miejsce. Na ziemi nie ma pus­tych miej­sc. – Halina Poświatowska Bliscy boją się być blisko, żeby nie być dalej. – Jan Twardowski Ktoś tutaj był i był, a potem nagle zniknął i uporczywie go nie ma. – Wisława Szymborska Jeśli nie radzisz sobie ze stratą bliskiej osoby i potrzebujesz wsparcia, nie wahaj się poprosić o pomoc. 800 108 108 – bezpłatna linia wsparcia dla osób po stracie bliskich 800 111 123 – pomoc telefoniczna dla dzieci i nastolatków przeżywających śmierć kogoś bliskiego 800 70 22 22 – całodobowa i bezpłatna linia wsparcia dla osób w stanie kryzysu psychicznego (przez telefon, email i czat) 116 123 – Telefon Zaufania dla Osób Dorosłych w Kryzysie Emocjonalnym 116 111 – Telefon Zaufania Dla Dzieci i Młodzieży About Latest Posts Ambasadorka teatru z zamiłowania, pedagog z wykształcenia, marketerka z zawodu, amatorka fotografii z doskoku. Zawsze blisko ludzi, ich potrzeb i emocji. Angażuje się we wszystko, co czuje, że warto robić. Aktualności wróć do listy Tak zwana szlagierowa muzyka często (zdecydowanie niesłusznie) definiowana jest w ślad za disco-polo, jako muzyka lekka, łatwa i przyjemna. Delikatnie mówiąc to płytka i bardzo ogólnikowa charakterystyka, gdyż nie brakuje na naszym rynku utworów wartościowych muzycznie, ale też o wartościowych tekstach… Piosenek o głębokim wymiarze egzystencjalnym, mówiących o utracie bliskiej osoby jest na naszym rynku więcej. Temat straty kogoś bliskiego i śmierci jest w nich różnie ujęty… Wspomniany już Mirek Szołtysek ma w swoim repertuarze jeszcze inne bardzo głębokie piosenki o tejże tematyce. Jednym z nich jest piękna i wyciskająca łzy ballada Zostań wzorem – dedykowana zmarłej Matce Artysty. Tekst jest poetycki, choć mówi o śmierci i tęsknocie, w gruncie rzeczy jej wymowa jest pozytywna. Tekst podkreśla, że Matka będzie dla Artysty tytułowym Wzorem, Autorytetem, który będzie Go prowadził przez resztę życia. Całości dopełnia ładny, klimatyczny teledysk. Mirek Szołtysek ma w repertuarze jeszcze jedną bardzo smutną piosenkę… To utwór Wigilijna łza – który opowiada o utracie pracującego w kopalni ojca… Sytuacja z pewnością bliska wielu Osobom, szczególnie mieszkającym w naszym Regionie. Utwór łączy w sobie poetycki wymiar ze smutną, życiową opowieścią. Skoro o opowieściach mowa, musimy przypomnieć też piękny, lecz niezwykle smutny utwór Claudii i Kasi Chwołka – Łostołeś tam. Ballada to prawdziwa historia dalekiego Krewnego Pań, który zmarł pracując zagranicą… Piękna, jakże życiowa i niestety bliska wielu z nas historia. Piosenka niewątpliwie wyciska łzy. Powstał do niej również równie smutny fabularny teledysk… Motyw śmierci i utraty najbliższych pojawia się też w starej ludowej piosence wykonywanej przez Claudię i Kasię Chwołka – mowa o pięknej, acz niezwykle tragicznej balladzie Nad brzegiem morza, która doczekała się też teledysku… To tragiczna i wzruszająca do łez opowieść o synu sternika… Kto świętuje w lipcu? Śląski Gwiazdozbiór Słowniczek: z naszego na polski i z polskiego na nasze Lista przebojów 1. Ewa CzajkaNajlepszy czas 2. Damian HoleckiI Can't Help Falling In Love 3. Tomasz CalickiCzy uwierzysz 4. Izabela FojcikTańczyć, marzyć, kochać 5. Krzysztof PietrekZa wszystkie nasze dni 6. Blue PartyJeśli kochasz, proszę mów 7. Proskauer EchoDziękuję Ci, że jesteś tu 8. AlinaNasz czas 9. Krzysztof KoniarekDobrze to wiem 10. Paweł GołeckiZłoty warkocz 11. StachDobry gest 12. Tim FabianZabiorę Ciebie do gwiazd 13. Claudia i Kasia ChwołkaKawa 14. MagdaLiczi 15. KamratyI jo, i Ty Sonda Wybierz najlepszą piosenkę o lecie [głosujemy raz na dobę] Kategorie Dyskusje Aktywność Zaloguj się POLSKIE PIOSENKI Z DEDYKACJĄ DLA ZMARŁEJ OSOBY/O ŚMIERCI «12» AAlucardka Użytkownik o 22:50 w Dyskusje muzyczne Znacie jakieś?? Mam już "Bezpowrotnie", "Jest Taki Samotny Dom" i "Dziś Już Wiem". Odpowiedzi dex_strzemki Użytkownik o 01:46 Nie wiem czy dobrze trafie ale moze:Edyta Bartosiewicz - OstatniDżem - skazany na bluesaALe to raczej piosenki bardzo znane; Podziękował(a) (1)Alucardka Gość Gość o 17:42 Pih- Złe wiadomościNagły atak spawacza- Aleja nr6 grób nr4Shout- Do rajuMaryla Rodowicz- Łatwopalni Podziękował(a) (1)Alucardka Gość Gość o 22:26 młode wilki 7.. rewelacja: Podziękował(a) (1)Alucardka asia1806 Użytkownik o 22:49 ja nie wiem czy ta piosenka była poświęcona komuś szczególnemu ale jest w temacie na pewno......DŻEM (NOWY NIESTETY) " zapal świeczkę."...można ją poświęcić komuś kto odszedł...... asia1806 Użytkownik o 00:25 jednakowoż polecam zmarłą nie tak dawno temu LISĘ LOPES z jej posenką poświęconą osobie zmarłej i najbliższej jej sercu czyli THE NEW STAR IS BORN - polecamPobieranie danych... ten kawałek..... asia1806 Użytkownik o 00:27 myślę,że ta piosenka zmusza do myślenia....mnie na pewno.... asia1806 Użytkownik o 00:28 przepraszam jedynie założyciela wątku - to nie po polsku jest:( Gość Gość o 20:15 wszystkie częsci młodych wilków;p jest z czego wybrać;d Gość Gość o 10:43 w grudniu zmarł mój synuś,na pogrzebie puszczono kołysankę Dżemu,piękna Gość Gość o 00:08 :face-devil-grin::face-devil-grin::face-devil-grin::face-devil-grin: Gość Gość o 22:18 Sznaju - żeganmy Cie Oriano Gość Gość o 14:15 verba mlode wilki 6,7 Gość Gość o 11:25 PiH - Echo Gość Gość o 18:34 TSA - 51 Gość Gość o 22:58 nigdy więcej nie spotkamy się «12» Aby dodać odpowiedź, musisz się zalogować lub zarejestrować. Ref. Odkąd nie ma cię, nie ma nic, nie ma mnie, patrzę w niebo i życzenie ślę, zabierz mnie, Boże zabierz mnie, słyszysz? Zabierz mnie Boże, jak zabrałeś i ją, zakończyła drogę swą, a tak młoda była, życie prawe prowadziła, choć jej matka swoje zwłoki w kieliszku zatopiła, odeszła, nigdy nie wróciła, mimo wszystko ona trwała, do złej gry się uśmiechała, a tak się bała, bo chciała, by jej przyszłość lepiej wyglądała, marzenia miała, by mieć dzieci i normalny dom, lecz odpłynął prom nadziei kiedy wracała po pracy pod osłoną nocy, nie zapomni nikt tamtej nocy, tamtej szosy, tego miejsca i porannej rosy, gdy ją znaleziono skrępowaną, całkiem nagą, nożem ponacinaną, wykorzystaną jak zwierzyna, potraktowaną, to nie dla mnie, słyszysz, zabierz mnie, zabierz mnie. Ref. Odkąd nie ma cię, nie ma nic, nie ma mnie, patrzę w niebo i życzenie ślę, zabierz mnie, Boże zabierz mnie, słyszysz? Nie ma cię, nie, nie ma nic, jestem tylko po to żeby być, nie ma co kryć, nie chcę dłużej żyć (nieee) o nikim innym nie chcę marzyć, miłością darzyć, nie chcę już, odeszła ona, wymarzona, dobroci nieograniczona, niedoceniona w czynach nie nie, niedościgniona, więc dlaczego właśnie ciebie potrzebują w niebie, gdy potrzebna byłaś właśnie tu, gdzie tysiące słów nie pomogą, gdzie jedyną zapomogą są pieniądze (/chór/) słyszysz, nie o taki los prosiłem, nie nie, nie zawsze bohaterem byłem, nieraz he o swoje błędy się potknąłem i przewróciłem, lecz powróciłem na właściwy tor, kiedy na mej drodze stanęła ona, dla tak wielu wymarzona, przez nikogo niezdobyta, więc wysoko oceniona, lecz wybrała właśnie mnie, za krótkie noce i za krótkie dnie, by otulić cię płaszczem pocałunków, by nacieszyć się sobą bez rachunków, kto jest lepszy, a kto nie, Boże, czy to jawa, czy ja śnię, ona idzie w moją stronę, biały tunel i anioły, które za nią murem jednym chórem. Ref. Odkąd nie ma cię, nie ma nic, nie ma mnie, patrzę w niebo i życzenie ślę, zabierz mnie, Boże zabierz mnie, słyszysz? Teraz ja, ta, przyszedł na mnie czas, mówię pas na krawędzi życie stoję, nie, już się nie boję, na zawsze my oboje, wiem, że we własnym bagnie tonę, wybacz, nie dam rady, przyszłości nie dogonię. Ref. Odkąd nie ma cię, nie ma nic, nie ma mnie, patrzę w niebo i życzenie ślę, zabierz mnie, Boże zabierz mnie, słyszysz? Śmierć bliskiej osoby to trzęsienie ziemi dla całej rodziny. Nic nie jest takie jak wcześniej i nie ma sensu udawać, że będzie. Nie znaczy to jednak, że ci, którzy zostają, nie zaznają już szczęścia. Jak odzyskać chęć do życia po bolesnej stracie? W tradycyjnym modelu żałoby mówi się o pięciu jej etapach: zaprzeczeniu, gniewie i buncie, targowaniu się, depresji i akceptacji. Z czasem dodano szósty: poszukiwanie sensu. Ale czy płaczącemu po stracie bliskiej osoby może pomóc przejście z poziomu zaprzeczenia do poziomu pogodzenia się z utratą, by zdobyć nagrodę w postaci nowego sensu życia? Czy rozpacz i ból dają się wpisać w jakikolwiek schemat? Fundacja Nagle Sami, która od 11 lat pomaga tym, których świat rozpadł się na kawałki po odejściu kochanej osoby, proponuje inne rozwiązanie – koncepcję wzrostu wokół żałoby. Fundacja odeszła od tego, że żałoba to proces liniowy i że w ogóle się domyka. Na początku wypełnia nas kompletnie. Jest jak czarna kula, która została wtłoczona w słoik i szczelnie go wypełnia. Nie można jej wyjąć, nie tłukąc słoja. Jest nim cierpiący z tęsknoty. Nie oczekuje się więc od niego, aby ją usunął czy zmniejszył do ziarnka grochu. To życie wokół niej ma się powoli rozrastać. Żałoba to proces adaptacji. Na nowo trzeba nauczyć się żyć bez kochanej osoby. Wstawać rano nie dlatego, że trzeba podać dzieciom śniadanie, ale z chęcią zrobienia czegoś nowego. O utracie nigdy się nie zapomni, ale to nie znaczy, że w każdej chwili się o niej pamięta. – Po kilku latach każda sekunda nie będzie już wypełniona pamięcią o stracie – mówi Anna Bajkowska, psychoterapeutka i członkini zarządu fundacji. – Żałoba przejdzie w tło życia. Ulubiona piosenka męża, plac zabaw, gdzie bawiło się zmarłe dziecko, ożywi pamięć o nich. Ale nie zawsze wyłącznie bólem, często także czułością. Pojawi się uśmiech. Prawo do łez – Niezwykle ważne jest, aby po stracie zaopiekować się każdym z bliskich zmarłego, bo każdy na swój sposób tę stratę przeżywa – mówi Anna Bajkowska. To zadanie dla całej rodziny: zadbać, aby wszyscy mogli wyrazić swoje emocje związane z żałobą. A bywa, że choć utrata rodzeństwa jest dotkliwa, pocieszanie rodziców czy dzieci zmarłej siostry sprawia, że osoba, która cierpi, odcina się od własnego bólu. Często także wdowy powstrzymują się od łez, by zająć się dziećmi. Mogą funkcjonować tak nawet przez lata. Jeśli jednak nie opowiedzą o tym, co czują, mogą zapaść na depresję i choroby psychosomatyczne. Rodzina z uważnością musi więc przyglądać się temu, co się w niej dzieje. Dostrzec, kto mniej płacze, nie wspomina zmarłego. Kto wśród bliskich stał się „delegatem do nieprzeżywania”, czyli tym, kto ma zaopiekować się innymi. Może nim zostać każdy, także dziecko. Gdy umrze ojciec, syn usłyszy: „Musisz teraz być silny i zaopiekować się mamą”. Rodzina powinna zadbać o „delegata” – pytać, czy czegoś nie potrzebuje, jak sobie radzi ze stratą, czy można coś dla niego zrobić. – Przywykliśmy uważać, że jeśli ktoś nie okazuje uczuć, to znaczy, że sobie radzi – mówi Anna Bajkowska. – Ale prawda jest taka, że zazwyczaj ta osoba nie może sobie pozwolić, aby pokazać, co czuje, albo tego nie potrafi. Potrzeba kontaktu i uwagi Kiedy umiera ktoś kochany, osoba najbardziej dotknięta stratą słyszy: „Jeśli będziesz czegoś potrzebować, zadzwoń”. Nie powinno się zostawiać mu wyłącznej odpowiedzialności za podtrzymywanie kontaktu. Lepiej powiedzieć: „Będę dzwonić i pytać, co u ciebie”. I robić to co kilka dni. Nawet jeśli usłyszy się: „Potrzebuję czasu”, to tę potrzebę uszanować, ale powiedzieć: „Dobrze, ale jutro wrócę i sprawdzę, jak się masz”. Nie zakładać, że cierpiący potrzebują samotności, aby uporać się ze stratą, że nie chcą, aby zawracać im głowę. Wielu pomyśli, że wypytywanie jest nietaktowne. Jednak różnicę pomiędzy wypytywaniem a troską i uważnością da się rozpoznać. W żałobie trzeba mieć obok siebie kogoś, z kim można porozmawiać o bólu czy bezsilności. Przeżywający stratę nie potrzebują dobrych rad, pocieszenia, które nic nie zmieniają, a tylko podkreślają stratę. Ważna jest obecność, uważność, chęć bycia razem. Jeśli nie można otworzyć się przed bliskimi, pomóc może spotkanie z psychologiem. Sygnałem zagrożenia są brak snu, utrata wagi, bierność, nadużywanie alkoholu, mówienie, że życie nie ma sensu, a samobójstwo uwalnia od pustki. Żałoba jest naturalnym procesem i aby sobie z nią poradzić, wielu ludziom wystarczy wsparcie rodziny. Śmierć jest stratą dla każdego z osobna, ale też dla całego systemu, który dynamicznie się wtedy zmienia. Dzięki temu rodzina może zbalansować nawet bardzo dotkliwy ból. Kiedy ludzie się kochają, są w stanie wiele poświęcić z własnego życia, by nieść otuchę i wsparcie temu, kto cierpi, pomóc odnaleźć siłę do dalszego życia. Żałobę przeżywają również dzieci, ale nie potrafią o tym opowiedzieć. Dorośli nie usłyszą od nich, że tęsknią, że jest im smutno. Warto podpowiedzieć dziecku, by napisało list do tego, kto odszedł. Narysowało dla niego rysunek. Zaniosło kwiatki na grób. Tak wyrazi swoją miłość, tęsknotę, ale też podtrzyma poczucie więzi, co zmniejszy lęk. Do fundacji zgłaszają się rodzice, którzy poszukują wskazówek – jak rozmawiać z dziećmi o stracie. Ale też rodzic, aby pomóc dziecku przejść przez proces żałoby, musi sam uporać się ze swoim cierpieniem. Na stronach fundacji znajduje się wiele publikacji, które są odpowiedzią na pytania: jak poradzić sobie z poczuciem winy? Czy zabrać dziecko na pogrzeb? Trudna jest sytuacja rodziców dziecka, które odeszło. Jeśli nie uda się im spotkać w bólu utraty, być blisko teraz, kiedy tego bardzo potrzebują – zapewne się rozstaną, poranieni dodatkowo stratą związku. Pierwsza zasada, którą warto przyjąć, aby nie stracić także siebie nawzajem, brzmi: nie ma winnych tej śmierci. Druga: prawo do cierpienia mają oboje. Ojciec tak samo jak matka. Kobietom czasem trudno to przyjąć, bo mężczyzna nie płacze i całymi miesiącami zajmuje się samochodem. A to tylko sygnał, że każde z nich potrzebuje czegoś innego, aby poradzić sobie ze stratą. Niedomówienia, konflikty, brak rozmów o tym, co przeżywają, to znak, że pomoc terapeuty jest parze potrzebna. Badania mówią, że 70 proc. związków kilka lat po śmierci dziecka się rozpada. Działanie jak memoriał Jest życie po stracie. To hasło fundacji. Olga Puncewicz po stracie męża znalazła w sobie dość siły, aby ją założyć i pomagać innym. Jedna z kobiet korzystających z pomocy fundacji napisała cykl bajek, wspomnień o dziecku, które straciła. Druga wydaje tomiki wierszy dedykowane córce. Działanie staje się rodzajem memoriału. Miłość do tego, kto odszedł, można przekierować ku wielu sprawom. Sztuka pomaga nie tylko przetrwać ból i odzyskać chęć życia, ale także wyrazić swoje uczucia. Dzięki niej mogą żyć dalej, a nawet mieć poczucie sensu i spokoju. Strata w wielu uruchamia to, co dobre. Dlatego ważne jest, aby ten, kto mierzy się z nią, mógł postępować w zgodzie ze sobą. Znaleźć swoją drogę do odzyskania sensu życia. Nie jest to jednak łatwe, bo od ludzi po stracie oczekuje się, aby – z jednej strony – nie męczyli już innych swoim cierpieniem, a z drugiej – cierpieli za innych i tak uchronili ich przed podobnym losem. Dlatego nawet bliscy powiedzą: minął rok, jest wiosna, a ty wciąż smutna?! Ale jeśli wdowa ubierze się w kolorową sukienkę, usłyszy: za wcześnie, nie wypada! Po pogrzebie gaśnie reflektor Osoby po stracie do czasu pogrzebu są w centrum zainteresowania rodziny. Ale kiedy odczuwają największą potrzebę kontaktu, czyli kilka miesięcy później, zostają same. A to wtedy często tracą wszelką nadzieję. Uratować im życie mogą wtedy grupy wsparcia. Fundacja stara się przekazywać wiedzę o żałobie, o tym, że ból nie trwa rok i potem się kończy. Czasem po siedmiu latach utrata pracy, w którą uciekło się przed bólem straty, ożywia „zapomnianą” rozpacz. A wtedy każda rozmowa pomaga. Jeśli ktoś złamie nogę, wszyscy widząc gips, dają mu fory we wchodzeniu na schody. Pytają, co się stało. Gdy ktoś chodzi w czerni i jest smutny, mało kto zdobędzie się na empatię, aby nie obawiając się, że przekracza granice, zapytać: „Co mogę dla ciebie zrobić?”. W fundacji tabu niepytania o stratę nie obowiązuje. Każda rozmowa pomaga. Wspólnie sobie pomagać Olga Puncewicz po śmierci męża Piotra Morawskiego, himalaisty, założyła grupę wsparcia dla wdów. To był pierwszy etap narodzin fundacji. Dziś może skorzystać z jej pomocy każdy, kto stracił kogoś bliskiego. Na spotkaniach grup terapeutycznych i grup wsparcia siedzą obok siebie rodzice i małżonkowie, ale także dorośli, którzy zmagają się ze stratą ojca czy matki. Grupy to intymna przestrzeń spotkania, które otwiera serca, a to ma moc uzdrawiającą. 800 108 108 - Telefon Wsparcia dla Osób w Żałobie (czynny od 14 do 20) W telefonie wsparcia, który działa w fundacji dla osób w żałobie, słychać często, że ktoś po drugiej stronie nie może złapać oddechu, nie ma siły powiedzieć, po co dzwoni. Konsultant zaczyna więc mówić o grupach terapeutycznych, o grupach wsparcia w realu i w mediach społecznościowych, o indywidualnej psychoterapii i o spotkaniu z terapeutą. Wyjaśnia, na czym polega idea fundacji – wspólne odzyskanie chęci i siły do życia. Wtedy w słuchawce zazwyczaj odzywa się cichy głos. Katarzyna Czapska - absolwentka psychologii, dziennikarka i redaktorka

piosenka o śmierci bliskiej osoby