🪼 Dziecko Z Zaburzeniami Integracji Sensorycznej W Przedszkolu

Niepokojące sygnały z przedszkola W domu są grzeczne, w przedszkolu biją kolegów i krzyczą. Nie chcą lepić z plasteliny, za żadne skarby nie wejdą do piaskownicy albo płaczą, że każdy przedszkolny obiad “śmierdzi”. Mogą być nadwrażliwe, szybko się rozpraszają, albo “gryzie” je niemal każde ubranie. Piłki i balony to świetne pomoce przy ćwiczeniach integracji sensorycznej w domu! Zapraszamy po zestaw zabaw sensorycznych przygotowany przez terapeutów Gabinetu PLASTUŚ. Zachęcamy też do lektury artykułów, w których wyjaśniono pojęcie Integracji Sensorycznej oraz wskazano najczęściej występujące zaburzenia SI u dzieci. Wspomaganie terapii dziecka z zaburzeniami przetwarzania sensorycznego w kontekœcie koncepcji integracji sensorycznej – implikacje praktyczne Eksplorowanie otaczaj¹cego dziecko œwiata jest mo¿liwe dziêki zmys³om. Cz³owiek jest istot¹ sensoryczn¹, inaczej nie móg³by w ogóle funkcjonowaæ. Integracja sensoryczna rozwija siê ju¿ 20 maja 2022 1259 0. Integracja sensoryczna (w skrócie SI, od ang. sensory integration) to proces neurologiczny. organizujący wrażenia płynące z ciała i środowiska, w taki sposób by mogły być użyte do. celowego działania. Proces ten zachodzi w układzie nerwowym i polega na odpowiednim. odbieraniu, dostosowaniu i przetwarzaniu Wiele dzieci miewa obecnie w domu problemy z zachowaniem, skupieniem uwagi, bywają wybuchowe i niespokojne. Jeśli dotyczy to Twojego dziecka to ten artykuł jest właśnie dla Ciebie. Szczególnie, jeśli Twoje dziecko na co dzień uczęszcza na zajęcia z terapeutą integracji sensorycznej. Znajdziesz tu 10 sposobów na zabawy wspierające W celu postawienia prawidłowej diagnozy, zaburzenia integracji sensorycznej, należy uwzględnić dane z poszczególnych etapów badania: wywiadu z rodzicami, kwestionariuszy dotyczących WakNe. Nie jest to trudne – wiele rzeczy można zrobić przez zabawę, w domowym zaciszu. Choć nie zastąpi to zajęć prowadzonych przez specjalistę, to może znacznie pomóc dziecku w codziennym funkcjonowaniu. Większość tych aktywności jest ogólnorozwojowa, dlatego może być wykonywana również przez te dzieci, które nie mają żadnych problemów z przetwarzaniem sensorycznym. Co to jest integracja sensoryczna? Integracja sensoryczna to zdolność układu nerwowego do organizacji i interpretacji informacji dostarczanych przez zmysły oraz adekwatna reakcja organizmu na bodźce płynące z otoczenia. Oznacza to, że mózg otrzymuje informacje pochodzące ze wszystkich receptorów: wzrokowych, słuchowych, smakowych, węchowych i czuciowych, potrafi je odpowiednio zinterpretować i na nie odpowiedzieć. Integracja sensoryczna rozpoczyna się już w okresie płodowym i kształtuje się do około 7 roku życia. Układ funkcjonuje dobrze, jeżeli wszystkie funkcje są zrównoważone. Jeśli jednak przetwarzanie bodźców jest zakłócone, może to rzutować na całościowe funkcjonowanie dziecka – na jego rozwój motoryczny, umiejętność skupiania uwagi i uczenia się oraz na rozwój emocjonalny. Uwaga! Reklama do czytania Jak zrozumieć małe dziecko Poradnik pomagający w codziennej opiece Twojego dziecka Aby organizacja i interpretacja bodźców była prawidłowa, potrzebna jest współpraca 3 układów: dotykowego (czyli identyfikacja bodźców czuciowych: interpretowanie, czy coś jest mokre czy suche, śliskie czy tępe, ostre czy gładkie),przedsionkowego (czyli koordynacja ruchów oczu, głowy i ciała, która odpowiada za utrzymywanie równowagi, balansowanie),proprioceptywnego (czyli interpretowanie przez mózg sygnałów z mięśni i stawów, które informują o pozycji i położeniu ciała w przestrzeni). Jak stymulować małe dziecko sensorycznie od pierwszych dni życia? Ponieważ integracja sensoryczna zaczyna kształtować się już w życiu płodowym, warto w tym czasie zadbać o umiarkowaną aktywność. Spacerowanie, pływanie, bujanie się w hamaku lub na piłce – to proste codzienne czynności, które dostarczą bodźców rozwijającemu się maleństwu. Poza tym warto przemawiać do brzucha, głaskać go, delikatnie uciskać w miejscach, w których widać kończyny malucha – taka prosta zabawa jest dla dziecka pierwszym ważnym doświadczeniem dotyku i interakcją ze światem zewnętrznym, a przyszłej mamie pozwala tworzyć więź z nienarodzonym jeszcze maleństwem. Już po narodzinach, w pierwszych miesiącach życia dziecka, stymulacja sensoryczna odbywa się głównie przez delikatną i adekwatną pielęgnację niemowlęcia, ale także przez: masowanie, dotykanie, głaskanie,noszenie (także w chuście), tulenie, bujanie, łagodny taniec,umożliwienie maleństwu swobodnej eksploracji otoczenia, czyli układanie go na brzuszku na podłodze,umożliwienie dziecku poznawania różnych faktur i materiałów, śpiewanie, puszczanie muzyki, podawanie grzechotek,prezentowanie różnych zapachów i diety za pomocą metody BLW. Warto pamiętać, że małe dzieci do optymalnego rozwoju potrzebują różnorodnych bodźców i bliskości opiekuna. Zamiast klasycznej maty edukacyjnej czy bujaczka (który użyty w rozsądny sposób oczywiście nie jest niczym złym) lepiej pozwolić maluchowi swobodnie leżeć na podłodze lub dywanie. Zamiast grających, plastikowych zabawek z atestem warto dać dziecku zwykła małą butelkę po wodzie mineralnej, garnki czy drewniane łyżki. Możliwość przelewania wody z kubeczka do kubeczka czy przesypywania ziarenek ryżu będzie dla niego na pewno dużo większą atrakcją niż niejedna zabawka ze sklepu. Nie zapominajmy również o tym, że małe dzieci potrzebują się także trochę pobrudzić. Warto jeszcze przeczytać: Domowe zabawy sensoryczne dla dzieci w wieku poniemowlęcym i przedszkolnym Układ dotykowy Sygnałami zaburzeń układu dotykowego, które powinny wzbudzić czujność rodzica, mogą być niechęć do zabiegów pielęgnacyjnych (mycia głowy, czesania włosów, obcinania paznokci, smarowania kremem),unikanie kontaktu cielesnego, dotykania, przytulania, nadwrażliwość na materiały, metki w ubraniach,wybieranie obszernych ubrań,unikanie brudzących zabaw (piasku, błota, ciastoliny, malowania rękami),wybiórcze jedzenie (konkretne smaki, wybrane konsystencje),trzymanie długopisu opuszkami palców,zakrywanie uszu w czasie hałasu (w centrum handlowym, w czasie odkurzania itp). Zabawy wspierające układ dotykowy: 1. Pudło sensoryczne Wykonanie i stopień trudności zależy wyłącznie od naszych chęci i umiejętności. W wersji podstawowej mogą to być kasztany, fasola, groch albo ryż wsypane do dużego plastikowego pojemnika. Można też do plastikowego pudełka nasypać np. ryżu albo kaszy manny i wrzucić drewniane puzzle. Zadaniem malucha będzie wyłowienie ukrytych elementów. Można także pokusić się o przygotowanie małego dzieła sztuki. W tym wypadku bazą będzie ryż zafarbowany na zielono (np. barwnikiem spożywczym), do którego wystarczy wrzucić różne zabawki tematyczne, np. biedronki, motylki… Dla starszych dzieci doskonale sprawdzi się duże plastikowe pudełko. Przedszkolak może wcielić się w rolę archeologa i pobawić się w wykopaliska. Plastikowe pudełko wystarczy wypełnić piaskiem lub kaszą manną, dosypać kamyków i ukryć w nim małe dinozaury. 2. Ścieżki sensoryczne W sklepach ze sprzętem sportowym albo rehabilitacyjnym dostępne są różnego rodzaju akcesoria, z których można układać ścieżki sensoryczne. Oczywiście można też wykorzystać przedmioty, które znajdziemy w domu lub podczas spaceru. Wystarczy na macie piankowej albo na dywanie ułożyć np.: kamyki, małe szyszki, patyki, kasztany, ziarna fasoli czy żołędzie. Chodzenie po ścieżce sensorycznej to świetny masaż dla małych stóp, pobudza różne receptory, stymuluje wyobraźnię i równowagę oraz poprawia koordynację wzrokowo-ruchową. 3. Masy sensoryczne Zabawy różnymi masami to świetne ćwiczenie dla małych rączek. Dzieci z zaburzeniami SI często nie lubią się brudzić, ale ugniatanie, przelewanie i dotykanie różnych faktur jest bardzo ważne w rozwoju motoryki małej. Dlatego warto proponować malcowi różne rozwiązania: ciastolinę, piankolinę, galaretki, piasek kinetyczny, lód itp. (w Internecie dostępnych jest wiele przepisów na przeróżne masy, warto poszukać czegoś, co maluchowi przypadnie do gustu). W warunkach naturalnych w zupełności wystarczy piasek i błoto. Uwaga! Reklama do czytania Niegrzeczne książeczki Czy dzieci na pewno są niegrzeczne? Seria książek dla dzieci 2-5 roku życia i rodziców o tym, że w każdym zachowaniu dziecka jest ważna jego potrzeba. 4. Wspólne gotowanie Mieszanie, przelewanie, odmierzanie, ugniatanie – wszystkie te czynności doskonale stymulują receptory dłoni. Dodatkowo zaangażowanie malca w przygotowywanie posiłków może zaprocentować także na innym polu – dzieci chętniej próbują dań, w których przyrządzaniu aktywnie uczestniczyły. 5. Malowanie rękami i stopami Dotykanie farb, malowanie paluszkami, odbijanie całych rączek i stópek – to wszystko, podobnie jak pudełka sensoryczne, uwrażliwia receptory. Malowanie rękami spodoba się także dzieciom, które nie lubią malować w tradycyjny sposób ze względu na słabe napięcie mięśniowe – używanie paluszków jest trudniejsze niż trzymanie kredki czy pędzla i dociskanie ich do kartki. 6. Pisanie palcem Pisanie literek lub rysowanie różnych kształtów w rozsypanej na stole mące/kaszy mannie/piasku również pomaga uwrażliwiać receptory małych rączkach. Dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej (zaburzeniami si) potrzebuje bardzo indywidualnego podejścia, ponieważ odbiera bodźce inaczej niż dziecko zdrowe. Jest to ważne szczególnie w takich miejscach jak szkoła. Dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej w szkole często jest postrzegane jako nieposłuszne, ponieważ ma nieco inne potrzeby edukacyjne. Jak traktować dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej w szkole? Jak mu pomóc? Podpowiadamy! Zobacz więcej: Dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej w szkole a odbieranie świata Dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej w szkole a sposób odbierania bodźców Dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej w szkole a miejsce w klasie Dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej w szkole – jak mu pomóc? Czy moje dziecko ma zaburzenia integracji sensorycznej? Dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej w szkole a odbieranie świata Dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej odbiera świat nieco inaczej niż inne dzieci, dlatego też inaczej się zachowuje. Często jest wycofane albo zbyt mocno pobudzone. Zaburzenia integracji sensorycznej wpływają na jego relacje z rówieśnikami oraz koncentrację, co utrudnia przebywanie w szkole. Bardzo ważne jest, aby nauczyciel wiedział o zaburzeniach si, potrafił je rozpoznać i umiał współpracować z dzieckiem, które jest nimi dotknięte. Dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej w szkole a sposób odbierania bodźców Zaburzenia integracji sensorycznej nie są jednorodne. Zachowanie dzieci w szkole jest zależne od tego, jak odbierają bodźce. U dzieci z zaburzeniami si w szkole najczęściej występuje nadwrażliwość, podwrażliwość i poszukiwanie wrażeń. Nadwrażliwość Dziecko z nadwrażliwością odbiera docierające do niego bodźce w sposób zbyt intensywny. Dzieci z takim zaburzeniem si często nie potrafią się skoncentrować na danym zadaniu, zasłaniają oczy i uszy, boją bawić się na placu zabaw oraz zbyt intensywnie reagują na dotknięcie przez inną osobę. Podwrażliwość Układ nerwowy dzieci z podwrażliwością reaguje jedynie na dość silne bodźce. Dzieci więc nie potrafią zauważyć bodźców mniej intensywnych np. pobrudzenia się jedzeniem, skaleczenia czy popchnięcia. Dzieci z podwrażliwością w szkole często nie potrafią skupić się na konkretnym zadaniu. Poszukiwanie wrażeń Dziecko poszukujące wrażeń ma duże potrzeby dotyczące docierających do niego bodźców. Jego układ nerwowy potrzebuje bodźców dość intensywnych np. mocnego dotyku czy dużej ilości ruchu. Potrzeby poszukiwacza wrażeń w szkole można wypełnić zajęciem rąk oraz dużą ilością ruchu. Dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej w szkole a miejsce w klasie Dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej w szkole powinno mieć odpowiednie miejsce w klasie. Jest to istotne, ponieważ ułatwi funkcjonowanie w szkole. Dobór miejsca w klasie jest jednak zależny od zaburzeń dziecka: Jeśli dziecko rozprasza się wzrokowo, to powinno siedzieć blisko nauczyciela, ale nie obok okna. Jeśli dziecko rozprasza się słuchowo, to powinno zająć miejsce bardziej z tyłu klasy lekcyjnej. Jego miejsce nie powinno jednak znajdować się blisko źródła dźwięku np. drzwi. Krzesło powinno być odpowiednio dopasowane do dziecka, ponieważ musi ono czuć się na nim komfortowo. Na podłodze muszą znajdować się pełne stopy dziecka, a łokcie na biurku. Krzesło nie powinno również być zbyt wysokie. Jednak, jeśli jest, to należy zamontować odpowiednią podstawkę na stopy. Jeśli dziecko potrzebuje ruchu, to należy zastosować dmuchaną poduszkę sensoryczną. Dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej w szkole – jak mu pomóc? Do dziecka z zaburzeniami integracji sensorycznej w szkole należy podejść indywidualnie. Konieczne może być zapewnienie mu rzeczy, które są zupełnie zbędne pozostałym dzieciom: Powinno się zrezygnować z jarzeniówek stosowanych w oświetleniu klasy, ponieważ dostarczają one zbyt wielu bodźców wzrokowych i słuchowych. Podczas zajęć można zrobić przerwę na ruch np. marsz w miejscu czy kilka podskoków. W sali lekcyjnej można zaaranżować kącik sensoryczny. Dobrym rozwiązaniem jest dostarczenie dziecku bodźców smakowych, co ułatwi mu skupienie. Można to zrobić np. poprzez ssanie kwaśnej landrynki. Jeśli dziecko staje się zbyt pobudzone podczas zgromadzeń np. apeli, to powinno zostać zwolnione z obecności w takich miejscach. W przypadku zbytniego pobudzenia na stołówce dziecko powinno zjeść posiłek w klasie. Jeśli dziecko jest zbytnio wrażliwe na bodźce słuchowe, to może nosić specjalne słuchawki. Często przydatne do skupienia są dodatkowe bodźce. Dziecku powinno się więc pozwolić na żucie gumy czy gniecenie w dłoniach gniotka. Dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej w szkole powinno być informowane o zmianach w codziennej szkolnej rutynie. Czy moje dziecko ma zaburzenia integracji sensorycznej? Jeśli zauważasz u swojego dziecka zaburzenia integracji sensorycznej, to powinniście udać się do terapeuty integracji sensorycznej. Bardzo ważna jest obserwacja, czy u dziecka występują inne niepokojące objawy, ponieważ zaburzenia si często są objawem autyzmu. Jeśli u dziecka zostały rozpoznanie zaburzenia SI, to powinno się wykonać badania genetyczne dziecka na autyzm. Dzięki wynikowi będzie można stwierdzić czy zaburzenia sensoryczne mają swoją przyczynę w genach i czy są objawem autyzmu. Nie warto zwlekać z badaniami genetycznymi dziecka, ponieważ im wcześniej zostaną zdiagnozowane, tym szybciej można rozpocząć skuteczne leczenie. Najszerszym badaniem genetycznym dziecka jest badanie WES. Jest to badanie które sprawdza jednocześnie aż 23 tysiące genów, w tym setki, które mogą być odpowiedzialne za pojawiające się u dziecka objawy autyzmu. Więcej informacjiMasz pytania odnośnie badań genetycznych dla dzieci? Napisz do nas na redakcja@ Zobacz też: Badania profilaktyczne u dzieci Badanie WES cena Autyzm badania genetyczne — zobacz co zrobić Badania immunologiczne u dzieci Ośrodkowy układ nerwowy kształtuje się po narodzeniu w odpowiedzi na docierające bodźce z pięciu zmysłów. Na przykład, poczucie przestrzeni – wiedza, gdzie znajdują się kończyny i tułów oraz jakie są ich zadania – jest niezbędna dla każdego dorastającego dziecka. Niekiedy jednak to poczucie jest u nich zaburzone. Integracja sensoryczna odgrywa tutaj bardzo ważną rolę. Spis treściCzym jest integracja sensoryczna?Objawy zaburzeń integracji sensorycznejZmysły i umiejętności motoryczne w integracji sensorycznejCharakterystyczne cechy i zachowania dzieci z zaburzeniami SI Czym jest integracja sensoryczna? Integracja sensoryczna (ang. Sensory Integration) to proces, w którym mózg agreguje dochodzące do niego informacje pochodzące z otoczenia oraz z ciała, a następnie w odpowiedzi wysyła odpowiednią informację zwrotną. Podstawowymi zmysłami integracji sensorycznej są: dotyk, równowaga oraz czucie ciała. Mają one niebagatelny wpływ na funkcjonowanie naszych organizmów w życiu codziennym. Właściwa integracja tych zmysłów stanowi podłoże do odpowiedniego rozwoju i działania pozostałych zmysłów i umiejętności. Mowa tutaj na przykład o wzroku, mowie, słuchu, umiejętności chodzenia oraz zdolności wykonywania precyzyjnych czynności – wycinanie, pisanie, malowanie czy modelarstwo. Dla dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej te zmysły mogą niewłaściwie funkcjonować. Wykazują one nieprawidłowości w funkcjonowaniu mózgu. Na przykład w sferze wyczucia dotykowego - dotyk innych ludzi i różnego rodzaju przedmiotów może być niewłaściwie odbierany lub przetwarzany przez ośrodkowy układ nerwowy. Takie dzieci wydają się być niezdolne do właściwej interpretacji bodźców dotykowych, nie mówiąc już o ich koordynacji ze zmysłami wzroku i słuchu. Pojęcie zaburzenia integracji sensorycznej jest wykorzystywane do scharakteryzowania tej niepełnosprawności. Objawy zaburzeń integracji sensorycznej Zaburzenia SI mogą objawiać się zaburzeniami poznawczymi, motorycznymi, społecznymi/emocjonalnymi, mowy lub utrzymania uwagi. Dziecko cierpiące na tę dysfunkcję może miewać problemy z właściwą reakcją na bodźce dotykowe lub może mieć kłopoty z dokładnym planowaniem i organizacją obowiązków w szkole i w zaburzeń SI Następujące objawy mogą wskazywać na zaburzenia integracji sensorycznej u dziecka: opóźnienie w nauce;opóźnienie w mówieniu lub zdolnościach motorycznych;trudności w przenoszeniu uwagi z jednej rzeczy na inną;łatwość w dekoncentrowaniu się;impulsywność;niezdolność do uspokojenia się i relaksu;nadwrażliwość lub niewrażliwość na dotyk, ruch, obrazy lub dźwięki;nieporadność fizyczna;niska samoocena lub poczucie własnej wartości;społeczne i/lub emocjonalne problemy;niezwykle wysoki lub niski poziom aktywności. Zmysły i umiejętności motoryczne w integracji sensorycznej Bodźce generowane przez nasze zmysły stanowią część wszystkich doświadczeń ruchowych. Poniższe umiejętności są wykorzystywane za każdym razem gdy dana osoba angażuje się w ruchy w ramach małej lub dużej motoryki. Dla dzieci z dysfunkcją integracji sensorycznej wykorzystuje się specjalne programy oraz pomoce dydaktyczne w terapii integracji sensorycznej, które wspierają je w rozwoju określonych umiejętności, zapewniając ćwiczenia dla konkretnych potrzeb. Zmysł równowagi Równowaga odnosi się do ruchów ciała lub zmiany jego położenia w celu utrzymania lub odzyskania balansu. Ruch może być nieznaczny, jak na przykład utrzymanie pozycji siedzącej w samochodzie, który bierze zakręt lub duży, taki jak uchronienie się przed upadkiem wykorzystując ręce i dłonie. Czynności usprawniające równowagę muszą być właściwie dostosowane do rozwoju dziecka ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Duże znaczenie ma tutaj odpowiednie wyposażenie sali integracji kinestetyczny Kinestezja lub propriocepcja dotyczy informacji pochodzących z wnętrza ciała – głównie z mięśni, stawów oraz więzadeł. Stanowi źródło informacji o kondycji ciała oraz zajmowanej pozycji w określonej przestrzeni. To wewnętrzna świadomość dotycząca naszych części ciała, pozwalająca nam na wykonywanie zadań związanych z koordynacją. Współskurcz (kokontrakcja) obejmuje pracę mięśni po obu stronach stawu, które kurczą się w tym samym momencie. Współskurcz stanowi rodzaj stabilizatora stawów, umacnia je i jest bardzo ważny w koordynacji wykonywanych ruchów. Wspiera utrzymywanie postawy siedzącej, stojącej oraz innych pozycji ciała. Planowanie motoryczne Planowanie motoryczne (praksja) to zdolność osoby do organizowania, planowania a następnie wykonywania nowych lub wcześniej niepraktykowanych aktywności ruchowych. Systemy sensoryczne, w szczególności dotyk, mają największe znaczenie dla planowania dotyku Dotyk interpretujemy jako wiadomość sensoryczną odbieraną przez skórę. Informacja dotykowa stanowi podstawę nauki o obiektach zewnętrznych, jak również o kondycji naszego ciała. Jeśli ta informacja nie jest wystarczająco dokładna może utrudniać uczenie się i przedsionkowy Układ przedsionkowy (błędnik i jądra przedsionkowe w pniu mózgu) jest zlokalizowany w uchu wewnętrznym i aktywuje się poprzez ruch lub zmianę pozycji głowy. W połączeniu z układem kinestetycznym oraz wzrokowym steruje ośrodkowym układem nerwowym. Dzięki temu ciało jest ułożone w pożądanej pozycji w określonej przestrzeni oraz w obliczu działającej siły grawitacji, tak, że dziecko jest zdolne do utrzymania równowagi. Utrzymywanie równowagi stanowi rezultat właściwie działającego układu przedsionkowego. Ćwiczenia w tym obszarze sprzyjają wykonywaniu bardziej efektywnych ruchów, balansowaniu, utrzymywaniu równowagi oraz polepszeniu orientacji przestrzennej. Powinniśmy zachęcać dzieci, lecz nie możemy ich zmuszać do podejmowania określonych bilateralna Integracja bilateralna to zdolność do koordynacji obydwu części ciała. Dzięki niej ćwiczenia mogą być wykonywane tylko przez jedną stronę ciała, niezależnie od ruchów drugiej strony. Najważniejszy jest jednak fakt, że integracja bilateralna umożliwia koordynację obu części w trakcie wykonywania wielu sekwencji różnorodnych ruchów. Efekt ten zostaje osiągnięty po poprawnym przetworzeniu informacji dotykowych i kinestetycznych. Charakterystyczne cechy i zachowania dzieci z zaburzeniami SIChwiejne odczucia Dzieci z zaburzeniami SI często nie posiadają właściwie rozwiniętej zdolności percepcji. Mają one problem z odpowiednim przetwarzaniem doznań i odczuć w spójne informacje. Są one jednak potrzebne, aby przyswoić materiał w szkole oraz odpowiednio reagować na sytuacje mające miejsce podczas lekcji. Wyobraź sobie naukę, gdy docierające bodźce sprawiają wrażenie niekończącej się serii magicznych sztuczek. W przypadku niewłaściwego przetwarzania docierających bodźców przez dzieci, mogą one nie poświęcać należytej uwagi lub potrafią przesadnie reagować na dane zadania. Wykazują one małe zainteresowanie lub jego kompletny brak względem czynności, których wykonanie jest sensowne i konstruktywne. Takie dzieci często znajdują się w ruchu, co może świadczyć o potencjalnych zaburzeniach koncentracji uwagi (ADD) lub o zespole nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD). Mają one problemy z właściwą interpretacją informacji pochodzących ze świata zewnętrznego, przede wszystkim tych odbieranych przez układ przedsionkowy (zrozumienie przez mózg stanu utrzymania równowagi w trakcie doświadczania przez dziecko otoczenia oraz odczuć dotykowych). Dzieci mogą być niepewne grawitacyjnie lub stronić od dotyku. Bywa tak, że przemieszczają się, aby znaleźć środek ciężkości lub właściwy dla siebie poziom komfortu siadając na krześle, na podłodze lub próbując stać. Zdarza się, że o coś rozpaczliwie błagają lub zaczynają się kręcić. Takie dzieci mogą na przemian unikać lub pragnąć dotyku, co powoduje z kolei, że znajdują się w ciągłym słuchowo-wzrokowe Część mózgu w systemie limbicznym (decydująca, które bodźce są rejestrowane i dostarczane do naszej świadomości) również decyduje czy osoba zrobi coś z określoną informacją. Badania pokazują, że ta część może niewłaściwie funkcjonować w mózgach dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej. Nie rejestrują one obserwacji, które inni potrafią poczynić. Częściej niż inne bodźce sensoryczne, sygnały słuchowe i wzrokowe są ignorowane lub nierejestrowane. Czasami dzieci w sposób nadmierny rejestrują jeden dźwięk, nie rejestrując innego. Ich środowisko wizualne może również szwankować. Dzieci mogą patrzeć „przez” ludzi lub unikać patrzenia im w oczy. Dzieci z dysfunkcją SI często nie zwracają uwagi na przedmioty lub zabawki. Jednakże, czasami ich mózgi decydują się na poświęcenie intensywnej i długotrwałej uwagi drobnym detalom, takim jak linie na podłodze. (Należy jednak po raz kolejny mieć na uwadze, że może być to objaw zaburzenia koncentracji uwagi - ADD).Sprzeczne priorytety Dzieci z zaburzeniami SI miewają problemy z dekodowaniem i rozpoznawaniem, które informacje wizualne są ważne w danym momencie, a które nieistotne. Mają one często kłopoty również w rejestrowaniu innych odczuć, takich jak lekki dotyk lub mocny uścisk. Dziecko może nie reagować lub w negatywny sposób odpowiadać na dotyk innych ludzi. Takie dzieci często nie potrafią określić poziomu bólu podczas upadku lub uderzenia, chyba, że jest on bardzo silny. Niektóre dzieci są nadwrażliwe na fakturę rzeczy. Małe dzieci i przedszkolaki mogą sprzeciwiać się przyjmowaniu pokarmów stałych, ponieważ nie lubią odczuć się z tym wiążących. Mogą mieć także problemy z węchem i smakiem. Dzieci z dysfunkcją sensoryczną miewają kłopoty z rozpoznawaniem zapachów, lecz również potrafią przesadnie reagować na określoną woń. Bywa także, że mają zaburzony zmysł smaku. Bodźce docierające do dzieci poprzez mięśnie i stawy mogą mieć większe znaczenie niż te dostarczane przez oczy i uszy. Zginanie i rozprostowywanie rąk oraz nóg w stawach wydaje się być dla nich satysfakcjonujące. Ta ważna informacja proprioceptywna pomaga „uziemić” dzieci i zapewnić im poczucie bezpieczeństwa, ponieważ w ich mózgach zostają zarejestrowane silne odczucia. Dzieci te mogą usilnie zabiegać o ruch i stymulację układu przedsionkowego lub całkowicie z niej zrezygnować. Żadna z tych reakcji nie jest modulacja Modulacja to zdolność regulacji aktywności mózgu, obejmująca pomoc niektórym wiadomościom neuronowym w wywoływaniu większej ilości reakcji, jednocześnie blokując inne informacje w celu ograniczenia jego aktywności (przeciążenia). Mózgi niektórych dzieci nie zmieniają intensywności bodźców oddziałujących na układ przedsionkowy (np. wirowanie, skakanie, bujanie się) oraz zmysł dotyku. W efekcie takie dzieci mogą unikać wykonywania niektórych ruchów i stawać się niepewne, ponieważ nie potrafią kontrolować własnych odczuć. (Na przykład mogą czuć się niestabilnie siedząc na kolanach osoby dorosłej, która jednocześnie buja się z nimi na huśtawce). Potrafią również stawać się bardzo niepewne względem oddziaływującej grawitacji i otaczającej je przestrzeni. Mimo tej niepewności są w stanie jednak rejestrować te odczucia. W związku z tym, że dzieci mogą nie być biegłe w rejestrowaniu wielu bodźców z otoczenia, nie potrafią one harmonizować tych odczuć, aby wyciągnąć jednolite wnioski i utworzyć relację względem określonego miejsca. Przetwarzanie informacji wizualnych może zająć im dużo czasu. Nawet kiedy coś widzą, dzieci z dysfunkcją SI mogą nie zinterpretować tego odpowiednio. Kiedy doświadczają nowych sytuacji, mogą one reagować z niepokojem lub niechęcią. Terapia może poprawić te zachowania. Tylko w przypadku wielokrotnego powtarzania podobnych czynności dzieci będą w stanie rozpoznawać określone miejsca lub okoliczności jako znajome i bezpieczne. Niektóre z nich mają bardzo duże kłopoty z rozpoznawaniem elementów przestrzennych otoczenia, tak, że mogą być złe i zawiedzione, gdy coś zostaje zmienione lub przestawione w domu lub szkole. Problemy w planowaniu ruchów Bez prawidłowej rejestracji informacji sensorycznych przez skórę, mięśnie, stawy oraz układ przedsionkowy dzieci z dysfunkcją SI nie są zdolne do rozwinięcia właściwej percepcji własnego ciała. Może im brakować odpowiednich połączeń neuronowych (dobrego zrozumienia części własnego ciała, ich funkcji oraz zachowania w środowisku). Odpowiednie planowanie motoryczne jest skutkiem dobrze działającego ośrodkowego układu nerwowego. Słabe przetwarzanie sensoryczne utrudnia zdolność planowania motorycznego pod wieloma względami. Dziecko:nie potrafi bezproblemowo rozpoznać obiektu, który się przed nim znajduje;nie posiada odpowiedniej świadomości własnego ciała, aby być w stanie wykorzystać je właściwie w procesie planowania motorycznego;ma problemy ze zrozumieniem sposobu w jaki potencjalnie może wykorzystać dany przedmiot;niechętnie wykonuje istotne zadania;nie chce angażować się w wykonywanie niczego nowego lub innego;gdy robi coś, może okazać się, że dana czynność nie dostarcza mu oczekiwanego przyjemnego doświadczenia. Normalne ludzkie zachowanie agreguje bodźce i sygnały oraz odpowiada na dokonane obserwacje. Dzieci, które nie potrafią właściwie postrzegać środowiska fizycznego w którym się znajdują lub nie są zdolne do skutecznego reagowania względem tego otoczenia, nie posiadają tym bardziej podstaw do organizacji bardziej kompleksowych zachowań. Jeśli nie są one zdolne do zarządzania prostymi motorycznymi reakcjami adaptacyjnymi, takimi jak siedzenie z wyprostowaną sylwetką lub zmienianie pozycji siedzącej na stojącą, dzieci takie będą miały problem z bardziej złożonymi zachowaniami. Mowa tutaj o ruchach wykonywanych w środowiskach wymagających przetwarzania informacji dotykowych, z układu przedsionkowego oraz proprioceptywnego. LiteraturaM. C. Abraham, Sensory Integration, LDA, Greensboro, Karolina Północna, Stany Zjednoczone 2002P. G. Emmons, L. M. Anderson, Understanding Sensory Dysfunction, Jessica Kingsley Publishers, Londyn 2005M. Szybkowska, Elementy integracji sensorycznej, PWN Wydawnictwo Szkolne, Warszawa 2017M. Borkowska, Integracja sensoryczna w rozwoju dziecka, Harmonia, Gdańsk 2018 W przypadku dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej ważne jest odpowiednie zorganizowanie otaczającego ich środowiska. Dlatego ważna jest współpraca integracji sensorycznej z przedszkolem i szkołą. W artykule omówiono możliwości współpracy terapeuty integracji sensorycznej z przedszkolem i szkołą. Wyjaśniono, na czym powinna polegać współpraca terapeuty integracji sensorycznej z przedszkolem i szkołą. Dowiesz się, jak powinna wyglądać oferta współpracy, aby odpowiadała na potrzeby dziecka z zaburzeniami integracji sensorycznej. Z artykułu dowiesz się Jakie są główne założenia procesu integracji sensorycznej Dlaczego współpraca terapeuty integracji sensorycznej z przedszkolem i szkołą jest ważna Jakich wskazówek terapeuta integracji sensorycznej może udzielać nauczycielom O jakie treści dotyczące SI należy uzupełniać doskonalenie nauczycieli Co o dziecku objętym SI powinien wiedzieć nauczyciel wychowania fizycznego Jak organizować wsparcie wewnątrz grupy zawodowej terapeutów SI Na jakie wsparcie ze strony innych specjalistów może liczyć początkujący terapeuta SI Przeczytaj również: Wymagany sprzęt do integracji sensorycznej w przedszkolu Pozostało jeszcze 88 % treściAby zobaczyć cały artykuł, zaloguj się lub zamów dostęp. Uzyskaj dostęp do portalu ePedagogika – czekają na Ciebie: Profesjonalne narzędzia do zajęć specjalistycznych i scenariusze na zajęcia z uczniami, rodzicami i nauczycielami Inspirujące artykuły, które poszerzą Twój warsztat pedagoga Bogata baza porad udzielanych przez psychologów, pedagogów specjalnych i prawników Uzyskaj dostęp do portalu » Masz już dostęp?Zaloguj się Dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej wymagają dodatkowej uwagi i zajęć. Sprawdź, jak zadbać o dziecko z zaburzeniami SI i jak pomóc mu złagodzić uciążliwe objawy. Czym jest zaburzenie integracji sensorycznej? Zaburzenie integracji sensorycznej (inaczej SI) to nieprawidłowa organizacja bodźców zmysłowych w układzie nerwowym. Mogą one obejmować systemy słuchowe, wzrokowe, węchowe, smakowe, czuciowe oraz zmysł równowagi. Istnieją trzy główne typy zaburzeń przetwarzania sensorycznego, są to: zaburzenia modulacji sensorycznej (nadwrażliwość, podwrażliwość, poszukiwanie stymulacji sensorycznej);zaburzenia ruchowe (problem z planowaniem ruchu);zaburzenia różnicowania sensorycznego (problem z zróżnicowaniem napływających bodźców sensorycznych). Do objawów zaburzeń integracji sensorycznej można zaliczyć wzmożoną lub obniżoną wrażliwość na bodźce, zaburzenia mowy, niską samoocenę, niezgrabność ruchową, problemy z pisaniem, rysowaniem i czytaniem; nadpobudliwość emocjonalną, nadaktywność lub znacznie obniżoną aktywność, czy trudności w wykonywaniu codziennych czynności. Jak przebiega terapia zaburzeń integracji sensorycznej? Zaburzenia integracji sensorycznej mogą występować w różnym stopniu nasilenia. Dlatego przed przystąpieniem do terapii, każdy pacjent musi być dokładnie i indywidualnie zdiagnozowany. Leczenie lub łagodzenie objawów ma najczęściej formę niedługich spotkań z terapeutą oraz zestawu ćwiczeń do wykonania w domu. Jest procesem krótko lub długotrwałym – w zależności od stopnia zaawansowania zaburzeń. Jak zadbać o bezpieczeństwo dziecka z zaburzeniami SI? Dzieci z zaburzeniami integracji sensoryczniej wszystkiego doświadczają mocniej, częściej i bardziej. Mogą szybciej się złościć, smucić lub ulegalać przebodźcowaniu. Dzieci pobudzone wieloma emocjami, nie zwracają uwagi na potencjalne niebezpieczeństwo. W razie urazu, wypadku czy innego nieszczęścia, przydatne będzie ubezpieczenie. PKO Ubezpieczenie dziecka umożliwia specjalistyczne wsparcie medyczne (badania, konsultacje, zabiegi, rehabilitacje), korepetycje oraz opiekę nad niepełnoletnim dzieckiem. W PKO Ubezpieczenia twoje dziecko ma całodobową ochronę, przez siedem dni w tygodniu. Składka zaczyna się już od 5 złotych miesięcznie. Zdrowie dziecka Pękające lub schodzące paznokcie u dziecka [przyczyny, leczenie] Schodzące paznokcie u dziecka to problem, który może zaniepokoić każdego uważnego rodzica. Nawet jeśli kłopotom z paznokciami nie towarzyszą dolegliwości bólowe, rodzi się pytanie o przyczyny ich nieprawidłowego wzrostu. Jak... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka Angina czy szkarlatyna? Bardzo często mylona jest z anginą – szkarlatyna, inaczej nazywana płonicą, to zmora najmłodszych, a do tego łatwo się nią zarazić. Jeśli tylko u swojego dziecka zauważysz wysoką temperaturę, wysypkę... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Choroby niemowląt Afty u dzieci – jak je rozpoznać i leczyć? Niewielkie, ale bolesne pęcherzyki nazywane aftami to częste schorzenie pojawiające się w jamie ustnej – zarówno u dzieci, jak i u doroslych. W większości przypadków afty znikają same, czasami jednak... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka Robaki u dzieci: Przyczyny, objawy, sposoby zapobiegania i leczenia Pewnie wydaje Ci się, że robaki u dzieci są czymś bardzo rzadkim i występują zwykle w przypadku braku higieny, jednak tak naprawdę prawie każde dziecko kiedyś cierpiało lub w przyszłości... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka Nadczynność tarczycy u dzieci [Objawy, Badania, Leczenie] Nadczynność tarczycy u dzieci to podstępna choroba i nie zawsze jesteśmy w stanie wykryć ją odpowiednio szybko. Związane jest to przede wszystkim z faktem, iż w przeciwieństwie do dorosłych, dzieci... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka Domowe sposoby na ból gardła Co na ból gardła? Kiedy czujemy jak piecze, drapie i pojawiają się trudności z przełykaniem, chcemy działać szybko, nim nasze samopoczucie jeszcze się pogorszy. Dlatego też warto znać domowe sposoby... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka Zespół Nijmegen u dzieci [przyczyny, objawy, leczenie] Zespół Nijmegen to rzadko występująca u dzieci choroba genetyczna. Objawia się głównie małogłowiem i słabą odpornością, może jednak prowadzić do występowania szeregu innych poważnych schorzeń. Poznaj wszystkie objawy zespołu Nijmegen... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Zdrowie niemowlaka Dlaczego dziecko nie przybiera na wadze? Kiedy dziecko nie przybiera na wadze, jego rodzice z reguły zaczynają wpadać w panikę. Zadają sobie pytanie, czy to oni sami robią coś w nieodpowiedni sposób, czy może – co... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Zdrowie rodziców, Zdrowie w ciąży Domowe sposoby na kaszel? Sięgnij po sprawdzone metody naszych babć! W sezonie jesienno-zimowym zdecydowanie warto znać domowe sposoby na kaszel, gdyż jest on jednym z najczęstszych i najbardziej uciążliwych symptomów przeziębienia. Wykorzystywane od pokoleń, stanowią doskonałą alternatywę dla środków farmaceutycznych,... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka Syrop prawoślazowy Syrop prawoślazowy to znany od dziesięcioleci skuteczny sposób na wyleczenie uporczywego kaszlu, chrypki i bólu gardła. Od dekad jest obecny w domowych apteczkach Polaków, ponieważ ma naturalny skład i jest... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Newsy Lekarz błędnie zdiagnozował ospę. 2-letnia dziewczynka zmarła kilkadziesiąt godzin później! W człuchowskim szpitalu zmarła 2-letnia dziewczynka po postawieniu błędnej diagnozy przez lekarkę. Teraz trwa śledztwo, które pozwoli ustalić, kto jest winny śmierci dziecka oraz czy doszło do uchybień ze strony... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka Astygmatyzm u dzieci: przyczyny, objawy, leczenie Astygmatyzm (inaczej: niezborność) to wada wzroku, dotycząca soczewki lub częściej rogówki, polegająca na nieprawidłowej budowie oka. W normalnej sytuacji rogówka naszego oka ma kształt wycinka kuli, zaś u osób posiadających... Czytaj dalej → Porady Kulinarne, Zdrowie dziecka, Zdrowie rodziców Przelicznik mg na ml. 50 mg – ile to ml syropu? Mg na ml – 50 mg ile to ml syropu? O ile w przypadku przygotowywania obiadu, niewłaściwa konwersja miar mas i objętości może przełożyć się najwyżej na nieudane danie, to... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka 3 rady na bolesne ząbkowanie Większość rodziców musi przez to przejść. Ząbkowanie potrafi być bolesne nie tylko dla dziecka, ale także dla rodziców i innych domowników lub sąsiadów. W jaki sposób można ulżyć dziecko w... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Zdrowie rodziców Mleko, miód, czosnek i inne naturalne lekarstwa Domowe kuracje naturalnymi lekarstwami Warzywa, zioła, a nawet owoce już od dawna wykorzystuje się jako sojuszników w walce z infekcjami – dość wymienić mleko z miodem na gardło, zbawienny sok... Czytaj dalej →

dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej w przedszkolu