Některá data mohou pocházet z datové položky. Trenčianska Turná ( maďarsky Tornyos, do roku 1899 Turna) je obec na Slovensku v okrese Trenčín. V roce 2015 zde žilo 3 232 obyvatel. První písemná zmínka o obci pochází z roku 1269 . Současná Trenčianska Turná vznikla spojením obcí Trenčianska Turná a Hámre v roce 1976 . In book: Nakopalniane pracownie krzemieniarskie z okresu neolitu w Bęble, stan. 4, woj. małopolskie / Neolithic flint workshops at the mine in Bębło, site 4, Małopolska (pp.201-204) Eneolit. Eneolit (iné názvy: neskorá kamenná doba, konečný neolit, neskorý neolit, rané metalikum (neskorý neolit môže byť aj synonymum pre mladý neolit); čiastočné synonymá: chalkolit, medená doba, medenokamenná doba) je v dejinách praveku a archeológii časový úsek medzi neolitom a bronzovou dobou . Názov medená doba สถานที่น่าเที่ยวใกล้Pamiątkowa mogiła z okresu powstania styczniowego ประจำเดือนมิถุนายน (อัปเดตปี 2023) | ที่นี่คุณจะพบเคล็ดลับการเดินทางที่ดีที่สุด เส้นทางการเดินทาง Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 1 kwietnia 2004 r. w sprawie nagród za odkrycie lub znalezienie zabytków archeologicznych (Dz.U. 2004 nr 71 poz. 650); Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 9 kwietnia 2004 r. w sprawie organizacji wojewódzkich urzędów ochrony zabytków (Dz.U. 2004 nr 75 poz. 706); Rozporządzenie Ministra Kultury Euroregion Roztocze zaprasza młode organizacje społeczne i członków grup nieformalnych do udziału w szkoleniu dla potencjalnych beneficjentów projektu pn. „OBYWATELSKIE ROZTOCZE”. Szkolenie "Zabytki f7L1. Budowle megalityczne to najstarsze zachowane struktury architektoniczne na świecie. Większość europejskich zabytków tego typu jest datowana na lata między ok. 4000 a 2000 r. Są też młodsze, z epoki żelaza i najstarsze, które powstały tysiące lat wcześniej. Kto i jak mógł budować te monumentalne struktury? Jaka była ich funkcja?Jeśli szukasz więcej informacji i ciekawostek historycznych, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o historii Polski. Nie tylko Stonehenge - najważniejsze megality w Europie Rodzaje struktur megalitycznych Megality, to ogólna nazwa, która odnosi się do wszystkich prehistorycznych i wczesnohistorycznych budowli z wielkich kamieni (mega lith - grec. wielki kamień). Wspólną cechą tych budowli jest surowiec – nieobrobione lub mało obrobione bloki kamienne o dużych rozmiarach i wadze, nie łączone zaprawą. Wśród tych struktur można jednak rozróżnić budowle o wielorakim przeznaczeniu i kształcie. Oto najczęściej wyróżniane rodzaje megalitów: Kręgi kamienne (kromlech) – te są najbardziej znane ze względu na popularność Stonehenge w Wielkiej Brytanii. Kromlech, to nazwa celtycka, oznaczająca wygięty kamień. Odnosi się do kręgów zbudowanych z ustawionych pionowo podłużnych głazów. Czasami – jak w przypadku słynnego kręgu z Salisbury Plain – część kamieni może być dodatkowo przykryta poziomymi płytami, o równie imponujących rozmiarach. Dolmeny – Niewielkie struktury (zwykle grobowce) na planie prostokąta. Zbudowane z kilku pionowych kamieni przykrytych dużym płaskim blokiem kamiennym. Menhiry – Ogromne bloki kamienne, ustawione pionowo i wkopane w ziemię. Często górna część zakończona jest stożkowato. Mogą stać osobno lub tworzyć większy kompleks np. ustawione w rzędach. Grobowce (kurhany) – niezależnie od grobowej funkcji struktur istnieją różne typy megalitycznych grobowców, w których kamienna struktura jest przykryta ziemią i czasem wspomagana elementami drewnianymi. Ze względu na kształt przypominający wzgórze są nazywane kurhanami (starotureckie określenie na twierdzę lub umocnienie) lub piramidami. Korytarzowe składają się z korytarza prowadzącego do komory głównej. Galeriowe to bardzo długie podziemne korytarze bez dodatkowej komory. Skrzynkowe są niewielkimi grobowcami zbudowanymi z cienkich kamieni i przykrytymi kurhanem. Kamienno-ziemne są zbudowane z ubitej ziemi i kamieni, wzmocnione drewnianymi rusztowaniami. Przykładem tych ostatnich mogą być grobowce kujawskie. Poza tym struktury i budowle z wielkich kamieni bywają często elementem większych kompleksów, obejmujących miejsca kultu lub pochówku. Przynajmniej niektóre kompleksy mogły też pełnić funkcję prehistorycznych obserwatoriów astronomicznych, kalendarzy i świątyń. Jedna funkcja nie wykluczała zresztą innych. Słynne budowle megalityczne w Europie Największa ilość budowli megalitycznych w Europie znajduje się na Wyspach Brytyjskich, ale można je znaleźć wszędzie – od Irlandii po Grecję. Co ciekawe wiele z nich możemy oglądać również w Polsce. Oto kilka najsłynniejszych europejskich budowli i kompleksów megalitycznych: Stonehenge – najsłynniejsza struktura megalityczna w Europie. Powstawała fazami, prawdopodobnie między ok. 3100 a 2000 r. Składa się z zewnętrznego wału, większego kręgu tworzonego przez tzw. błękitne kamienie (bluestones), do wnętrza prowadzą podkowy z większych kamieni typu trylit (dwa głazy na sztorc przykryte trzecim kamieniem). Wewnętrzna podkowa składa się z monumentalnych trylitów o wysokości ok. 9 m. Do kręgu prowadzi aleja, pierwotnie również ograniczona wałem. Megality z Carnac – znajdują się w Bretanii (północno-zachodnia Francja) i są jeszcze starsze niż Stonehenge. Kilka tysięcy (według archeologów pierwotnie mogło być ich nawet 10 tys.) menhir zostało tu ustawione w rzędach. Niektóre ważą po kilkanaście ton. Poza rzędami wielkich kamieni można się natknąć również na dolmeny i samotne obeliski. (Żemła-Siesicka A., 2019: s. 157) Dolmeny z Antequery – jedne z największych i najstarszych grobowców megalitycznych w Europie. Można je oglądać w Andaluzji, na południu Hiszpanii. Dwa starsze – Menga i Viera powstały prawdopodobnie między 3500 a 3000 r. młodszy El Romeral pochodzi z ok. 2500 r. Menga jest uważana za największy znany pochówek megalityczny. Dolmen Menga jest klasyfikowany jako megalit galeriowy, bo nie ma wewnętrznej struktury. Rozciąga się na długości 16 metrów i ma 6 metrów szerokości w najszerszym miejscu. (Lozano Rodriguez i in., 2014: s. 762-763) Wnętrze dolmenu Menga i promienie słoneczne zatrzymujące się na filarach, fot. Olaf Tausch, lic. CC BY Megalityczne świątynie Malty – Datowane na lata ok. 3600-2500 stanowią jedno z najbardziej niezwykłych zabytków architektury megalitycznej. Najsłynniejszym obiektem jest świątynia w Tarxien, na przedmieściach Valetty. Nie jest grobowcem. Składa się z par półkolistych komór, które połączone są korytarzami z kolejnymi. Komory układają się od największej (przy wejściu) do najmniejszej. Wewnątrz niektóre ściany są zdobione motywami roślinnymi. (por. Ingpen R. A., 2000: s. 15) Grobowce kujawskie – są ważnym zabytkiem architektury megalitycznej w Polsce. Ich powstanie szacuje się na 3700-2500 r. Ich największe skupiska znajdują się w pobliżu osad Wietrzychowice i Sarnowo, niedaleko Izbicy Kujawskiej. Grobowce mają kształt trapezów równoramiennych, od podstawy czołowej o szerokości 8-10 m do końcowej ok. 2 m. Ramiona mogą rozciągać się nawet na długości 150 m. Z przodu grobowca ściany były zbudowane z największych głazów, malejących ku podstawie końcowej. Z zewnątrz grobowce przykryte są ziemno-kamiennym poszyciem. (Żemła-Siesicka M. : s. 158) Budowniczowie z epoki kamienia i brązu Rozmieszczenie budowli megalitycznych na mapie W Europie istnieje kilka większych skupisk budowli megalitycznych lub pojedynczych megalitów. Duże skupiska znajdują się w północnej Francji i na Wyspach Brytyjskich. Jednak tak naprawdę większość krajów europejskich może się pochwalić jakimiś zabytkami megalitycznymi. Na Ukrainie tzw. Kamienna Mogiła (ukr. Kamyana Mohyla) jest pozostałością kultury wczesnego neolitu, chociaż głazy ustawiano tu co najmniej jeszcze do średniowiecza. Inne miejsca dużych skupisk megalitów znajdziemy we Francji: dolmeny i menhiry sprzed 5000 lat znajdują się w dużej ilości na terenie Langwedocji, poza tym ważnym punktem na mapie są wspomniane wcześniej megality z Bretanii. Dobrze zbadane i bardzo zróżnicowane są megality na Wyspach Brytyjskich. Największe zagęszczenie tego typu budowli znajduje się w Irlandii. Nie tak gęsto, ale na imponująco dużym obszarze są rozmieszczone megality w Portugalii i południowej Hiszpanii ( wspomniane dolmeny z Andaluzji). Idąc dalej na południowy wschód, znajdziemy duże skupiska na Korsyce, mniejsze na Sycylii, a także opisane wyżej świątynie megalityczne na Malcie. Nie do końca zbadane struktury megalityczne znajdują się też na greckich wyspach Morza Egejskiego. Prawdopodobnie są nieco późniejsze od swoich odpowiedników we Francji i Hiszpanii, do dziś stanowią zagadkę dla architektów i archeologów. Należą do nich między innymi tzw. smocze domy, które można znaleźć na wyspie Eubea. W Grecji do stylu megalitycznego zalicza się też np. cyklopowe mury z okresu kultury mykeńskiej. Dawniej wierzono, że budowniczymi monumentalnych murów z ogromnych głazów były olbrzymie cyklopy, stąd nazwa. Jak wspomniałam wcześniej, pozostałości struktur megalitycznych znajdują się również na terenie Polski. Przede wszystkim są to grobowce w formie kurhanów. Mamy też własne kręgi kamienne na Pomorzu. Te są jednak późniejsze – pochodzą z epoki żelaza. Ich twórcami byli prawdopodobnie Goci. Nie możemy lekceważyć faktu, że megality nie ograniczają się do terenu Europy. Można je znaleźć na całym świecie. Jedne z najstarszych i najbardziej imponujących znajdują się na Bliskim Wschodzie. Nie jesteśmy w stanie poskładać historii tych niesamowitych struktur, nie biorąc tego pod uwagę. A może zainteresuje cię także ten artykuł o najsłynniejszych mumiach świata? Kto zbudował struktury megalityczne? Powszechnie przyjmuje się, że pierwszymi budowniczymi omawianych struktur byli przedstawiciele kultur z młodszej epoki kamienia (neolit). Przejście od nomadycznego do osiadłego trybu życia po wprowadzeniu rolnictwa umożliwiło ludziom współpracę przy planowaniu i budowie ogromnych budowli. Długotrwałe użytkowanie i konsekwentne rozbudowywanie niektórych kompleksów megalitycznych świadczy o tym, że dana kultura utrzymywała się w jednym miejscu przez tysiące lat. Drugim ważnym czynnikiem, który mógł mieć wpływ na rozkwit architektury megalitycznej były podziały społeczne. Zróżnicowanie pełnionych funkcji kapłan, kapłanka, wojownicy, wodzowie itp. skłaniały ludzi do tworzenia świątyń i imponujących grobowców. Było dla kogo tworzyć (np. książęta), było komu planować (część elit mogła zająć się zgłębianiem geometrii i położenia ciał niebieskich), było też komu wykonać pracę fizyczną (pojawienie się „chłopów” i niewolników). Większość budowli z tego okresu jest wyraźnie zaplanowana tak, żeby spełniać pewną funkcję astronomiczną. Częściowo mogło się to wiązać z wierzeniami dotyczącymi np. wędrówki dusz. Jednak kręgi kamienne czy dolmeny mogły stanowić również rodzaj kalendarza regulującego pracami rolniczymi w ciągu roku. Zagadki starożytnych technologii Kiedy patrzymy na potężne struktury megalityczne, to zastanawiamy się, jak oni to zrobili. Ogromne bloki kamienne nie tylko są ułożone w sposób zamierzony, ale nieraz przetransportowane kilometry od miejsca, gdzie je pozyskano. Dodatkowo większość megalitów jest ustawiona w przemyślany sposób względem nieba i zjawisk astronomicznych. Na przykład dolmeny na Półwyspie Iberyjskim są najczęściej zorientowane na wschód i ustawione tak, że słońce wpada do nich prostopadle w czasie przesilenia letniego lub jesiennej i wiosennej równonocy. (por. Lozano Rodriguez J. A. i in.: s. 768) Asymetryczna budowa tych struktur jest najlepszym dowodem na to, że ich budowniczowie doskonale wiedzieli, co robią. Nie zależało im na prostej symetrii, ale na funkcji, którą miały spełniać. Podobnie precyzyjne jest ustawienie tolosu (grobowca kopułowego) w New Grange (Irlandia). Pochodzący z ok. 3000 r. tolos jest zorientowany tak, że w okresie zimowego przesilenia (21 grudnia) promienie docierają do jego najdalszych zakamarków. Badacze przypuszczają, że miało to coś wspólnego z prehistorycznymi wierzeniami w powiązanie dusz z niebem lub słońcem. (Hoskin M., 2007: s. 15) Grobowce i Świątynie pierwszych rolników, które na pierwszy rzut oka wydają się prymitywne, kryją tajemnice dawno zapomnianej wiedzy. Kiedy uświadomimy sobie jakie umiejętności i pracę musieli włożyć w ich budowę nasi odlegli przodkowie, być może inaczej spojrzymy na najdawniejszą historię Europy. Bogactwo i zróżnicowanie tych struktur zaskakuje do dziś. Autor: Ludwika Wykurz Bibliografia: Anna Żemła-Siesicka, Krajobrazy megalityczne. Próba zdefiniowania pojęcia i umiejscowienia w typologiach krajobrazu, w: Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego, No. 42 (2) 2019, 147-174 Jose Antonio Lozano Rodriguez i in., Prehistoric engineering and astronomy of the great Menga Dolmen (Málaga, Spain). A geometric and geoarchaeological analysis, w: Journal of Archaeological Science, January 2014, s. 759-771 Robert A. Ingpen, Encyclopedia of mysterious places : the life and legends of ancient sites around the world, New York 2000 Historia Astronomii, red. Michael Hoskin, WUW 2007 Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dla 96,2% czytelników artykuł okazał się być pomocny Malownicze 4,5-tysięcznym miasteczko, pod wieloma względami zupełnie wyjątkowe. To tutaj wykopaliska odsłoniły pierwszą osadę kultury lendzielskiej z okresu neolitu z 50 domami trapezowatymi, znaną z archeologii światowej, jako grupa brzesko -kujawska. 5000 lat temu nasi prabrześcianie na rogatkach obecnego miasta budowali monumentalne, kamienno - ziemne „leżące" ostrosłupy o długości na 3 metry i 5-7 metrów szerokości. W wyniku prowadzonych od ponad 70 lat wykopalisk na terenie Gminy zinwentaryzowano łącznie 217 stanowisk archeologicznych. W pobliskim, wiekowym (pierwsza wzmianka z 1154 roku) Wieńcu odsłonięto grób z okresu kultury megalitycznej, z którego pochodzi czaszka około siedemdziesięcioletniego, męskiego przedstawiciela rasy czarnej (!) Oto jak fantazyjnie kształtowały się korzenie obecnych mieszkańców Ziemi Brzeskiej. Brześć to dawne miasto książąt i królów istniejące już w XI - XII wieku. Tu w 1260 r. urodził się, mieszkał i stąd zarządzał Księstwem Brzesko - Kujawskim najznamienitszy brześcianin, Władysław Łokietek- od 1320 r. - Król Polski. Od 1330 roku Brześć był najpotężniejszą twierdzą regionu, stąd i Królowie Polski bywali tu wielokrotnie. Poza Władysławem Łokietkiem, dla którego Brześć był miastem rodzinnym i wyjątkowym, dokumenty dowodzą, że w latach 1399 - 1430 Władysław Jagiełło przebywał tu 27 razy. W dniu 19 kwietnia 1346 roku na Zamku Książęcym w Brześciu, Król Polski Kazimierz Wielki nadał prawa miejskie Bydgoszczy, obecnej stolicy województwa kujawsko -pomorskiego. Tu odbywano zjazdy polsko - krzyżackie ( latach 1320 i 1324), zawierano pokoje (31 grudnia 1435r. w wojnie polsko - krzyżackiej) i odbywano sejmy, sejmiki z udziałem Królów (w 1436 roku Konstytucja wyznaczyła Brześć, jako miejsce sejmików). Zawieruchy dziejowe nie pozostawiły we współczesnym Brześciu zbyt wielu zabytków materialnych, zachował się jednak unikalny w regionie, urbanistyczny układ miasta średniowiecznego. Grzegorz GałasińskiDwaj partyzanci z Armii Krajowej doczekali się godnego pochówku. Stało się to możliwe dzięki Fundacji Niezłomni i firmie z walczyli w Zgrupowaniu Armii Krajowej Stołpecko-Nalibockiego. Obaj polegli w bitwie pod Białym Ługiem, która miała miejsce 27 października 1944 roku. Partyzanci pod dowództwem majora Rudolfa Majewskiego „Leśniak” stoczyli zwycięską walkę z Niemcami. Dziesięciu poległych partyzantów pochowano w leśnej mogile, a po wojnie rodziny przeniosły ich ciała do rodzinnych grobów. Jednak według relacji mieszkańców okolicznych miejscowości nie wszyscy z poległych zostali rok temu Fundacja Niezłomni postanowiła odnaleźć miejsca pochówku dwóch żołnierzy, którzy zginęli w zwycięskiej walce, a których ciała pozostały w lesie. Akcja poszukiwawcza zakończyła się sukcesem i 15 maja 2021 roku odnaleziono ludzkie szczątki. Badania genetyczne oraz różne procedury trwały wiele miesięcy, lecz nie przyniosły jednoznacznego rozstrzygnięcia. Nie wiadomo do kogo należą szczątki. Na to, że byli to żołnierze AK ze Zgrupowania Stołpecko Nalibockiego jednoznacznie wskazują elementy odnalezione przy szczątkach. Za zgodą prokuratora IPN nadzorującego badania, organizatorzy poszukiwań zorganizowali pogrzeb poległych żołnierzy, których formalnie uznano za NN. Na prośbę Fundacji „Niezłomni” firma pomogła przygotować uroczystości pogrzebowe. - Od wielu lat współpracujemy z Fundacją „Niezłomni” i kiedy poproszono nas o pomoc w przygotowaniu pogrzebu poległych partyzantów zgodziliśmy się od razu - mówi Witold Skrzydlewski, właściciel firmy - Zawsze było i jest dla nas bardzo ważne to, aby osoby, które walczyły o wolną Polskę miały godny pochówek, a szczególnie ważna jest dla nas pamięć o nichPogrzeb poległych partyzantów rozpoczął się 23 lipca 2022 o godzinie na cmentarzu w Pilczycy, w powiecie koneckim, w województwie świętokrzyskim. Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera Przyjeżdżając do Grecji czy mieszkając w niej coś tam wiemy o jej historii. A to była Wojna Trojańska, a to Persowie napadli, a to był Platon, Sokrates, a potem przyszli Turcy. Czyli znamy jakieś wyrywki z dziejów Grecji. To, co najczęściej pojawia się w mediach czy w filmach. Albo to, co było w szkole. Parę wydarzeń albo parę haseł i tyle. Natomiast mało kto ogarnia historię Grecji jako ciągłość czy jako pewną całość. A ta ciągłość jest. I jest to ciągłość jednej z najstarszych cywilizacji Świata! Starszej niż cywilizacje Ameryki Południowej czy Indii! Tak proszę Państwa, Grecja to jedna z najstarszych, trwających nieprzerwanie cywilizacji na Ziemi. Trochę tylko młodsza od Chińskiej. Do tego jest to cywilizacja, która w odróżnieniu od tych z Bliskiego Wschodu czy Azji Mniejszej, zachowuje swoja ciągłość. Mimo wojen czy najazdów, cywilizacja grecka nigdy nie została zniszczona ani przerwana. I to jest jej fenomen. A jak stara jest cywilizacja Grecji? Proszę sobie pomyśleć. 2500 lat? 3000, może 4000?A teraz proszę sobie usiąść, bo cywilizacja Grecji liczy sobie 9000 lat! Tyle, ile najstarsza miejscowość na terenie się badaniem historii Grecji i przedstawianiem jej w sposób jasny i zrozumiały. Zatem w cyklu artykułów poświęconym dziejom Grecji chciałbym Was zaprosić w podróż przez dzieje Grecji. Nie będzie to wyliczanka dat czy wydarzeń, ale opowieść o procesach i wydarzeniach, które stworzyły i pozwoliły przetrwać pewnej niezwykłej kulturze. Kulturze, która jest obecnie jedną z najważniejszych na świecie, gdyż na jej gruncie powstała przecież kultura Europy, krajów kolonizowanych przez Europejczyków i która miała wielki wpływ na kultury Bliskiego Wschodu czy Rosji. Tak więc zapraszam na podróż przez dzieje czyli człowiekowate pojawiły się na naszej planecie jakieś 2,5 miliona lat temu. To z nich w końcu wyewoluował nasz gatunek czyli homo sapiens. Starsze gatunki, takie jak homo erectus czy neandertalczyk, wymarły. Zostaliśmy tylko my, choć przez pewien czas obok nas żyły te starsze, pokrewne nam gatunki człowiekowatych. Na przykład wspomniany neandertalczyk. Nasz gatunek wyodrębnił się jakieś 200, 300 tysięcy lat temu, w Afryce. Zresztą z Afryki pochodzą też inne hominidy czyli człowiekowate. Około lat temu ruszyliśmy na podbój świata i lat temu dotarliśmy do Europy. Ślady osadnictwa człowieka z czasów pierwszej kolonizacji znajdziemy w Europie zachodniej i południowej, w tym także i w Grecji. Jak ktoś chce zobaczyć najstarsze miejsce gdzie mieszkał człowiek w Grecji, to może się wybrać do jaskini Franchti. To parędziesiąt kilometrów za Nea Epidauros na Peloponezie. Okolica jest malownicza, a do jaskini poprowadzi nas nadmorska ścieżka. Przy samej jaskini możemy zobaczyć plansze ze rysunkami i tekstami, które opowiadają o życiu pierwszych mieszkańców Grecji. Natomiast znaleziska są w muzeum w Nauplio, więc można sobie zrobić taką wycieczkę łączącą Franchti i 9000 tysięcy lat temu mamy kolejną kolonizację. Tym razem zaczną do nas napływać osadnicy z Azji Mniejszej i Bliskiego Wschodu, których nazywamy Pelazgami. I co niezwykle ważne to właśnie Pelzgowie przyniosą do Grecji, a zarazem do Europy cywilizację. Czyli na tereny Grecji, zamieszkałe do tej pory przez ludzi żyjących w jaskiniach i jedzących co tam znajdą albo upolują, przybywają kolejni, przynosząc rolnictwo, hodowlę i nowe technologie czyli właśnie cywilizację. I tak zaczyna się epoka neolityczna. Neolityczna czyli początki cywilizacji. Początek cywilizacji jest pojęciem bardzo prostym. Bo najzwyczajniej w świecie jest to początek rolnictwa. Konsekwencją rolnictwa będzie osiadły tryb życia, hodowla, a te z kolej wywołają postęp technologiczny czyli garncarstwo, tkactwo, metalurgię, powstanie miast, religii i tak dalej. Ale całą istotą i sednem początku cywilizacji jest właśnie rozpoczęcie produkcji żywności, czyli rolnictwo. Człowiek staje się niezależny od tego co znajdzie czy upoluje. Staje się też niezależny od naturalnych schronień typu jaskinie, bo może sobie wybudować dom. Może się też swobodnie rozprzestrzeniać, bo umie kształtować środowisko dla swoich potrzeb. Na przykład nawodnić suche do tej pory tereny albo wyciąć drzewa pod pola uprawne. Zatem cywilizacja do Grecji, a później do reszty Europy przyjdzie nam z Bliskiego wschodu lub Azji Mniejszej (Azja Mniejsza to tereny dzisiejszej Turcji), czyli z miejsca, gdzie w ogóle się zaczęła lat temu. Tutaj nadmienię, że w podobnym czasie cywilizacja zaczęła się też tworzyć w i zupełnie niezależnie od powstania cywilizacji na terenach dzisiejszej Turcji czy Bliskiego Wschodu. A gdzie przybyli ci Pelazgowie, co nam przynieśli do Grecji cywilizację? Proszę państwa, kolonizacja zaczeła się w Tesalii. W okolicach dzisiejszego Volos. Tam też znajduje się najstarsza osada Grecji czyli Sesklo i z tamtych okolic Pelazgowie i ich cywilizacja rozprzestrzenili się po całej Grecji, a później po Europie. Starsi mieszkańcy Grecji, ci którzy przybyli lat temu, nauczyli się od Pelazgów rolnictwa, techniki wznoszenia domów i wytwarzania narzędzi. Wiele z miast i osad Grecji ma pochodzenie pelasgijskie. Na przykład Ateny, które zostały założone 7000 lat temu. Czy też, równie stare, Argos. Pelzgowie byli dobrymi żeglarzami. Przecież dotarli do Grecji drogą morską, choć mogli lądową. Ktoś zapyta, jak lądową jak jest Bosfor. No teraz jest, ale 9000 lat temu nie było ani Bosforu, ani Morza Czarnego. Można było przejść sobie z Azji do Europy suchą nogą. Zresztą wtedy też Anglia była połączona z Francją i Skandynawią, bo poziom morza był o wiele niższy niż dziś. Jakby ktoś chciał zobaczyć ślady najstarszego osadnictwa w Grecji, może wybrać się do Sesklo, koło Volos, ale cudów tam nie ma. Ledwie trochę ścian z kamieni połączonych gliną. Dużo więcej da wizyta w muzeum archeologicznym w Volos, gdzie poza dobrze pokazaną kolekcją przedmiotów z Sesklo, znajdziemy zrekonstruowane budynki Pelazgów. Są one przed muzeum, nad morzem. Poza tym, dobra kolekcja neolityczna jest w muzeum w Lamii. Dodam muzeum dobrym, a praktycznie nieznanym. Najwięcej oczywiście można zobaczyć w Narodowym Muzeum Archeologicznym w Atenach. Inne ślady cywilizacji neolitycznej znajdziemy też w Muzeum w co nam zostało po Pelazgach, poza skorupami naczyń i kamiennymi narzędziami? Niektóre mity greckie, na przykład ten o stworzeniu świata, jest mitem pelazgijskim. Niektóre słowa języka greckiego mają korzenie pelazgijskie i niektóre nazwy miejscowości. Teraz już słysząc o neolicie, czy widząc w muzeach jakieś przedmioty z epoki neolitu, każdy będzie wiedział kto je stworzył i jak neolit i cywilizacja rozpoczęły się w Grecji. Okres cywilizacji czy kultury pelzgisjskiej zaczął się 9000 lat temu i zakończył 4000 lat temu, gdy nadeszła kolejna epoka w dziejach Grecji, ale o tym będzie w następnym tekst: Christian Arnidis, badacz dziejów Grecji, autor przewodnika „Moja Grecja”. Stanowisko archeologiczne na Górze Bukowej w Dąbrowie Górniczej to sensacyjne odkrycie, nawet na skalę światową. W środę 20 lipca poznaliśmy aktualny stan badańZobacz kolejne zdjęcia/plansze. Przesuwaj zdjęcia w prawo - naciśnij strzałkę lub przycisk NASTĘPNE Piotr Sobierajski Sensacyjne, uważane już niemal za epokowe odkrycie śladów życia na Górze Bukowej w Dąbrowie Górniczej budzi coraz większe zainteresowanie w kraju i na świecie. Właśnie okazało się, że wyniki ostatnich badań potwierdziły w tym miejscu pochówek z VII lub VIII wieku. A to dopiero początek, bo neolityczne stanowisko, datowane znacznie wcześniej, kryje jeszcze wiele tajemnic. Prace potrwają w tym miejscu latami, może dziesiątkami lat. Z każdym kolejnym odkryciem, z każdą potwierdzoną badaniem próbką dowiadujemy się więcej. Kiedy więc po raz pierwszy człowiek pojawił się na Górze Bukowej i co tam robił? To powinno udać się odkryć na podstawie kolejnych badań. W środę 20 lipca na Górze Bukowej mieliśmy okazję spotkać się z przedstawicielami Lasów Państwowych, Muzeum Miejskiego Sztygarka w Dąbrowie Górniczej, które prowadzi tutaj badania, wojewódzkim konserwatorem zabytków oraz władzami miejskimi. Wszyscy potwierdzili wolę współpracy przy dalszym odkrywaniu śladów przeszłości, a do tego padła deklaracja, że powstaną tu ścieżki edukacyjne, a także całe zaplecze, które pozwoli odwiedzać to miejsce, bez szkody dla prowadzonych badań. Poznaliśmy także najnowsze efekty prac archeologicznych. Stanowisko neolityczne tworzą płyty skalne ustawione pionowo w kształcie zbliżonym do okręgu oraz bloki i fragmenty skał stanowiące bruk. Są one efektem działalności człowieka sprzed tysięcy lat. Rejon badań znajduje się na wysokości 357-366 metrów Z jakich skał powstała ta budowla ?Obserwacje wskazują, że są to dolomity diploporowe, powstałe w płytkim, ciepłym morzu w środkowym triasie, około 240 mln lat temu. Skały te występują w formie kilku ławic na płaskiej powierzchni szczytowej Bukowej Góry. Ludzie, którzy kilka tysięcy lat temu przybyli w to miejsce wykorzystali naturalną podzielność tych skał i z uzyskanych bloków zbudowali być może świątynię na wysuniętej ku zachodowi, stromej grzędzie góry. Poniżej zalegają dolomity kruszconośne, które nie dają bloków skalnych, ale zawierają rudy metali, o czym świadczą liczne pozostałości średniowiecznego górnictwa u podnóża Bukowej Państwowe będą chronić dziedzictwo kulturowe. To jest rewelacja W grudniu 2021 r. Lasy Państwowe podjęły kolejne działania zmierzające do ochrony dziedzictwa kulturowego na zarządzanych przez siebie terenach. Porozumienie w sprawie współpracy w tym zakresie podpisali: generalny konserwator zabytków oraz dyrektor generalny Lasów Państwowych. Chodzi o dzieła architektury, budownictwa i obiekty techniki, dzieła budownictwa obronnego, zabytkową zieleń, miejsca pamięci narodowej. Niektóre z nich to obiekty wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Wszystkie te obiekty zostały wymienione w geoprzestrzennej bazie, zawierającej ponad 2 tys. zabytków w zarządzie Lasów Państwowych. Lista nie jest zamknięta. Prace badawcze prowadzone pod okiem archeologów na Bukowej Górze Dąbrowie Górniczej, dotyczące kultury z okresu neolitu, są tego dobrym przykładem. - To jest rewelacja. Na pewno na skalę europejską, a być może nawet światową. Coś wspaniałego, fantastycznego. W ubiegłym roku to było zakryte, ale teraz wszystko to ujrzało światło dzienne. Nakładające się kultury, ślady działalności człowieka sprzed tysięcy lat. To robi wrażenie - mówił Józef Kubica, dyrektor generalny Lasów Państwowych. - Dla nas to też wielka satysfakcja, że Lasy Państwowe mogą w swoich zasobach posiadać takie właśnie perełki. Chciałbym jednocześnie wszystkich uspokoić, że ten bukowy las nie zostanie naruszony. Jeśli będzie trzeba pod badania wyciąć jakieś drzewa, to będą to pojedyncze sztuki. Myślę, że za sto, dwieście lat te buki będą jeszcze potężniejsze – dodał. Łukasz Konarzewski, śląski wojewódzki konserwator zabytków w Katowicach podkreślił, że porozumienie pomiędzy Lasami Państwowymi a generalnym konserwatorem zabytków będzie się rozwijać. - Myślę, że to miejsce będzie takim namacalnym przykładem współpracy, gdzie mamy wspaniałą przyrodę dookoła i zachowane sprzed tak wielu tysięcy lat megality. To wielka rzadkość w naszej części Europy. Raczej kojarzymy je z Bretanią i zachodnim wybrzeżem Francji, Szkocją, troszkę Skandynawią. A to odkrycie jest wyjątkowe w środkowej Europie. Czegoś takiego jeszcze nie było. Jest to związane z miejscem kultu i pochówkami, ale to wszystko rozwarstwia się w czasie. To miejsce kultu i megality są znacznie starsze niż pochówki. Teraz ważna jest kwestia ekspozycji tego wszystkiego, zadbania o to odkrycie, wpisania do rejestru zabytków, ochrony tego miejsca. Zarówno pod względem przyrodniczym, jak i kulturowym, czyli wspólna ekspozycja. Zapewnienie dojścia do tego miejsca. To przed nami – przyznał Łukasz Sieber, dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Katowicach podkreślił, że to miejsce uczy nas pokory w stosunku do wiedzy, którą posiadamy, do historii, którą cały czas odkrywamy. - Jestem niezmiernie szczęśliwy, że taki obiekt historyczny znajduje się na terenie Dąbrowy Górniczej. To coś niebywałego, niespotykanego w Europie. Po zakończeniu prac będziemy chcieli to miejsce udostępnić dla zwiedzających, uatrakcyjnić ten teren, z zachowaniem tych wszystkich budowli, które kryją w sobie tak wiele zagadek. Dbamy więc o to, co dała nam natura, o ten piękny las, ale także o to, co było przedmiotem budowy, kultu przed setkami lat, również ochronić. Tak, by kolejne pokolenia miały tu dowód na to, że jesteśmy na tych terenach od tysięcy lat – mówił Wojciech Kędzia, wiceprezydent Dąbrowy Górniczej. To wielkie odkrycie. Badania potrwają latami Stanowisko na Górze Bukowej zbadał już wcześniej zespół geologów. Szczyt tej góry wyłożony jest płytami dolomitu triasowego, dolomitu diploporowego. Niektóre z tych płyt stoją pionowo, co świadczy o działalności człowieka. Niezwykłymi zabytkami z Góry Bukowej, znalezionymi na szczycie wzgórza na plateau są okrągłe, celowo obrobione kamienie o średnicy ok 83 cm. (jard megalityczny). Na razie jest kilka Mamy tu ślady obecności człowieka od 11 tysięcy lat. Są rdzenie schyłkowo-paleolityczne wokół góry. Mamy też ślady z neolitu, potem pojawiają się te zdumiewające konstrukcje. To wszystko musi zostać sfotografowane z góry, każdy metr opisany. Dlatego korzystamy z badań lidarowych z wykorzystaniem drona, wdrożyliśmy geofizykę, a na koniec zostaje łopata archeologa - mówił dr hab. Dariusz Rozmus z Muzeum Miejskiego Sztygarka w Dąbrowie Górniczej, nadzorujący i prowadzący prace archeologiczne na Górze Bukowej. Zobaczcie miejsce pracy archeologów i odkryte stanowiska!- Wczoraj poznaliśmy natomiast wyniki datowania jednej z próbek z mogił. Mamy VII na VIII wiek naszej ery. Jeżeli uda się to wszystko połączyć z naszymi odkryciami z Łośnia, ze Strzemieszyc, gdzie mamy Skarb Hutnika, dwa kilogramy srebra wytopionego, ponad 1000 srebrnych monet, to wtedy początki tego hutnictwa i górnictwa kruszcowego na tym terenie przesuwają się nam na ten VII i VIII wiek, kiedy ci ludzie zostali tu pochowani. Tego jeszcze nie wiemy, ale to się wydaje prawdopodobne. A same megality robią duże wrażenie. Jest ogromne zainteresowanie naszym odkryciem. Słyszałem, że przyjechali tu nawet ludzie ze Stargardu Szczecińskiego – 11 tys. lat wstecz datowane są krzemienie schyłkowo-paleolityczne. Na jednym polu udało się zebrać osiem rdzeni. One są w opracowaniu. - Nie wiemy natomiast jeszcze jak stare są megality. Kultury, które je budowały, to jest piąte, szóste tysiąclecie przed naszą erą, czyli neolit. Nie wiemy też jeszcze, o jakiej nekropolii mówimy, bo to jest jeden wielki cmentarz. Tylko może się okazać, że te pochówki powstawały w różnym czasie. To wszystko, co tu mamy, prawdopodobnie nakładało się na siebie przez tysiąclecia – wyjaśnia Dariusz zespół pracujący na Górze Bukowej będzie rozbierał jedną z mogił, pobierał kolejny materiał, kolejne próbki do badań, a potem mogiła ta zastanie ponownie złożona, tak jak wyglądała wcześniej. Każdy kamień jest numerowany. - Tu jest pracy na kilkadziesiąt lat. Tu być może mamy jakieś petroglify, które raz wychodzą, raz ich nie ma. Myślę, że jeszcze wiele ciekawych odkryć przed nami. Mamy tu mnóstwo tajemnic. Wszystko, co do datowania, może się zmienić, jeśli znajdziemy fragmenty ceramiki. Raz jest jej bardzo dużo, a raz nie ma jej wcale. Jeśli znajdziemy ceramikę charakterystyczną dla kultury pucharów lejowatych lub amfor kulistych, będę wiedział z czym mam do czynienia – podkreślił Dariusz Rozmus. Wszystkie wykopaliska są dokumentowane przez archeologa - rysownika, potem nanoszone na specjalną siatkę i trafiają do świata cyfrowego. Dopiero na podstawie tych dokumentów trwa dalsza analiza. Kiedy finał tegorocznych wykopalisk? W tym roku prace archeologiczne na Górze Bukowej rozpoczęły się w czerwcu. Potrwają trzy miesiące. Cały czas na miejscu pracuje pięć osób. To dwaj archeologowie z dąbrowskiego muzeum, którym pomagają trzy kolejne osoby, głównie w czasie prac odkrywkowych, wykopalisk. Wcześniej zaangażowało się w badania wiele osób, wielu naukowców. - Jesienią zorganizujemy konferencję podsumowującą dotychczasowy stan badań. Planujemy też spotkanie dla mieszkańców Ujejsca, którzy są żywo zainteresowani tym, co się dzieje na Górze Bukowej. Przy okazji niedawnych Dni Ujejsca około stu chętnych osób odwiedziło teren wykopalisk. Prace odbywają się dzięki wsparciu miasta, które wyasygnowało na ten cel na ten rok 250 tysięcy złotych. Lasy Państwowe wspomogą nas w przygotowaniu wspomnianych ścieżek dydaktycznych. Na pewno trzeba ten teren częściowo wygrodzić, by np. nie wjeżdżali tu amatorzy jazdy na rowerach, czy motorach crossowych. Muszą też pojawić się tu tablice, informujące o tym odkryciu – przyznał Arkadiusz Rybak, dyrektor Muzeum Miejskiego Sztygarka w Dąbrowie ofertyMateriały promocyjne partnera

mogiła z okresu neolitu